 |
| photo gianpal333 |
Η απόλαυση είναι
αυτοερωτική υπόθεση. Τα φωτάκια
αναβοσβήνουν και το καρουζέλ ξεκινάει
το κυκλικό του ταξίδι. Το κοιτάς από το
απέναντι καφέ με νοσταλγική μελαγχολία.
Ένα σοκολατένιο κέικ προσγειώνεται στο
τραπεζάκι σου και η σερβιτόρα, με τα
κέρατα του τάρανδου στο πλατινέ μαλλί,
σου εύχεται να απολαύσεις το γλυκό σου.
«Καλή σας
απόλαυση!»
Ο
τρόπος για να αποκτήσεις την απόλαυση
και η ίδια η απόλαυση συγχέονται σ’ ένα
ανοξείδωτο κουταλάκι του γλυκού. Αρκεί
να το βάλεις στο στόμα σου κι από κει
και πέρα τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η
ενόρμηση. Για να μην σε παρενοχλεί κι
αυτή σεξουαλικά αυτές τις άγιες μέρες,
την σφίγγεις σ’ένα ορθοπεδικό κορσέ
που σου κόβει την ανάσα και φοράς κι ένα
αυχενικό περιλαίμιο, μέσα από τα ρούχα
σου, για να κρατάει τον λαιμό στη θέση
του. Το σώμα σου αρχίζει να διαμελίζεται,
μια που το άφησες νηστικό χωρίς επιθυμητική
ροή, αλλά εσύ απλά το βάζεις στον γύψο
των δώρων και ψωνίζεις μια προσομοίωση
οικογενειακών γιορτινών ημερών.
Καταναλώνεις το ομοίωμά σου. Το πηγαίνεις
θέατρο και παγιδεύεσαι στην παράσταση.
Αναπαριστάς συνεχώς την εικόνα της
εικόνας σου που αναπαράγεται πια μόνη
της, χωρίς εσένα.
Ο Χριστός
γεννιέται σε μια φάτνη αλλά η γέννηση
και η έξοδος από την μήτρα της απόλαυσης
δεν χωράνε στο διαφημιστικό πρότζεκτ
που σου ζητάνε να καταναλώσεις. Η φάτνη
γίνεται καρτουνίστικη υπερπαραγωγή σε
πολυκαταστήματα και πίσω από τον χορό
των μεταμφιεσμένων η κατάθλιψη χτυπάει
κόκκινο! Την αφήνεις στην άκρη για να
περάσουν οι γιορτές και σουλουπώνεις
με μακιγιάζ την μάσκα της θλίψης σου…
Μια μαντάμ
σπρώχνεται τελευταία στιγμή στην ουρά
για να φτιάξει τα μαλλιά της αλλά έχει
αλλεργία στις οσμές του κομμωτηρίου.
Ξαφνικά η αλλεργία της περνάει από την
«μύτη» στην «μέση» της, στο διάζωμα των
γοφών, και διπλώνεται στα δυο. Δίπλα
της η μαμά της είναι ήδη διπλωμένη στα
δυο λόγω ηλικίας. Την κοιτάει έντρομη
και μονολογεί: «Έτσι θα γίνω κι εγώ
χριστουγεννιάτικα;». Ο παρτενέρ της και
ο σωσίας της μπερδεύονται στην φιγούρα
της μαμάς της μέσα στον καθρέφτη. Ο Άλλος
«ως οσμή» την καταδιώκει με αλλεργίες.
Γίνεται το σύμ-πτωμά της και στρογγυλοκάθεται
στην μύτης της, στην μέση του προσωπείου
της, φράζοντας την αναπνευστική της
οδό.
Τώρα τα μάτια
της κλαίνε από μόνα τους και θα την
προδώσουν στην κομμώτρια. Με ένα κουραμπιέ
στο στόμα τρέχει να ξεφύγει από την σκιά
της που έγινε παιδούλα και της ζητάει
πεισματικά να της πει τα κάλαντα.
«Χρόνια πολλά»
ψιθυρίζει αμήχανα και της πετάει ένα
κέρμα.
