«Δώσε!» Το ακούτε το αισχρό υπόβαθρο
που έχει κρυφτεί στην εκφορά του ίδιου του ρήματος; Το «Δώσε!» που το
προπαγανδίζει ένα «φιλάνθρωπο» Υπερεγώ κλείνει πονηρά το μάτι στην συνενοχή σου.
Σου ψιθυρίζει τρυφερά ένα «Δώσου!». Θα πρέπει να εξιλεωθείς για μια
αμαρτία που δεν έχεις κάνει αλλά για την οποία φταίς μια που ενδίδεις σ'αυτή
την γλυκιά συνενοχή. Θα πρέπει να παραδοθείς «άνευ όρων και υπο όρους»
ταυτόχρονα μια που το Αντικείμενο, που το έχεις υπερυψώσει σε ένα Ιδεώδες Εγώ,
σε αγαπάει με πάθος και δεν θέλεις να το χάσεις γιατί θα χαθείς. Είσαι ένα
παιχνίδι. Είσαι το παιχνίδι Του. Ήδη οι πρώτες στάλες ιδρώτα κάνουν
ρυτίδες αγωνίας στο μέτωπό σου. Ίσως
αρχίζεις να βλέπεις απο το τυφλό σημείο που σε παίζουν ως μαριονέτα...
Όμως οι ολοκληρωτικές εντολές δεν σε αφήνουν
να θρηνήσεις τον εαυτό σου ως παιχνίδι. Σκάνε σαν πυροτεχνήματα στον αέρα και
σε ξεκουφαίνουν.
-Να επινοήσουμε ξανά τον
εαυτό μας!
-Σκέψου θετικά και χαρωπά!
-Πρώτα απ'όλα υγιεινή
δια(σ)τροφή και αυτεπίγνωση!
-Κάν'το μόνο σου!
-Αυνανίσου ρυθμικά!
-Να μην διαταράξεις την
ομοιόστασή σου!
-Πάντα δια χειρός...
-Μαλακίας.
Τρέχεις να δοθείς για να μπείς στη θέση του
Άλλου και να ξεφύγεις απο εσένα. Δεν είναι τόσο εύκολο και αγωνιάς για το
τίποτα. Έτσι σου λένε. Μόνο που το «τίποτα» είσαι πια Εσύ και γι'αυτό έχεις
κάθε λόγο να αγωνιάς. Η Υπερεγωτική προστακτική δεν σε αφήνει να
απολαύσεις ούτε αυτό το «Δώσου!». Ούτε
βέβαια σου επιτρέπει να δίνεις χωρίς να δίνεσαι. Μια που είσαι το εικονικό της
παιχνίδι σου επιταχύνει διαρκώς τους ομόκεντρους κύκλους που κόβεις γύρω σου.
Το
προϊόν που καταναλώνεται αέναα είσαι Εσύ! Αλλά ούτε αυτό σε αφήνει να
δεις. Σε βάζει να τρέχεις σε λιβάδια με ηλιοτρόπια και σου πασάρει συγχρόνως
διαφημιστικά το «Δικαίωμα στην ευτυχία» του στρατοπέδου σου! Θα σου πω λοιπόν
το μυστικό. Το νέο είδος μεταβολισμού του αντικειμένου δεν χωράει πια στην
Χεγκελιανή διαλεκτική του Κυρίου και του Δούλου γιατί οι δούλοι είναι πια
αιχμάλωτοι. Το λέει και η διαφημιστική λεζάντα:«This is you!». Το «you» στα
συστημικά στρατόπεδα αιχμαλωσίας είναι απρόσωπο. Αναφέρεται σε σένα και
ταυτόχρονα αντανακλά σε όλους τους άλλους.
Πως να μην αγωνιάς λοιπόν για το «τίποτα»;
Αυτό που μπορώ να σου πω πριν βυθιστείς και πάλι στην δερμάτινη πολυθρονίτσα
που εφαρμόζει πάνω σου και παίρνει το σχήμα του σώματός σου είναι: «να
αναδυθείς σαν υποκείμενο του λόγου σου...!». Το υποκείμενο του ασυνειδήτου δεν
είναι το κενό. Αναδύεται απο το κενό. Αναδύεται απο το τίποτα.
Καλή ανάδυση απο το τίποτα!
photo by gianpal333
