Ποιος κατασκευάζει τις ανάγκες σου; Το «το'χω!»
είναι η νέα μορφή ηθικής. Η «ανάγκη» ακολουθεί και το καπάκι της τουαλέτας δεν
φτάνει να κλείσει για να ορίσει την ικανοποίηση των αναγκών σου.
Μια απίστευτη πείνα
προβάλλεται σε μια αστακομακαρονάδα στην οθόνη σου. Κλωθογυρίζεις κι εσύ γύρω
απο ένα σκαλιστό ασημί κουταλοπίρουνο την άκρη ενός μακαρονιού που γλιστράει
απο τη σάλτσα που το περιβάλλει απο παντού. Ηδονικό στριφογύρισμα στον ουρανίσκο,
ηδονική κατάποση...μμμ...κι ένα πλεόνασμα απο σάλια αφήνει κόκκινα ίχνη στην
απαστράπτουσα λινή πετσετούλα. Δεν πειράζει. Ο διαφημιστής σού αποσύρει την
ενοχή για να φιγουράρει πρώτη πάνω σου η συνενοχή. Είσαι συνεργός στον φόνο του
αστακού ακόμη και αν δεν τον άγγιξες ποτέ. Άλλωστε λίγα αιμάτινα ίχνη σ'ένα
καθαρό διάκοσμο είναι ό,τι πρέπει για να σημάνουν λίγη απο την υπεραπόλαυση της
στιγμής.
Ο αστακός έπεσε άοπλος στην πιο παλιά παγίδα: σε
δυο σειρές ακονισμένα δόντια ενός διαφημιστικού χαμόγελου. Εσύ ως παθητικό
αντικείμενο ενός ενεργού διαχειριστή διαταραχών μπορείς να τον φαντασιώνεσαι
όσο θες. Άμα νιώσεις καμιά καούρα στο στομάχι ή ξεχαστείς απορροφημένος με
ορθάνοιχτα μάτια μπροστά στην οθόνη σου μην ανησυχείς. Το πολύ πολύ να΄χεις
καμιά διαταραχή ελλειμματικής προσοχής!
Θα πάρεις το ψυχοφαρμακάκι σου
που θα σου προκαλέσει την χημική ανισορροπία που δήθεν θεραπεύει και θα
σου την κάνει χρόνια πάθηση. Έτσι θα'χεις και πάλι κάτι να ασχολείσαι. Να δεις
που η σύγχρονη ειδωλολατρία κατοικεί σε διαμελισμένα όργανα που, χωρίς να
ενσαρκώνονται, χωρίς το σώμα τους, υπερυψώνονται σε βάθρα θεοτήτων.
Όλα τα υπερυψωμένα προϊόντα σε κάνουν να τα
βλέπεις στην θετικότητά τους. Τα αφήνεις να σου μιλάνε με την γλώσσα της
προσφοράς και δεν βλέπεις την θυσία που ήδη σου γνέφει απο το Τρίτο Μάτι του
διαχειριστή σου. Η παγίδα είναι να θεωρήσεις το Μάτι του προβολέα που΄χεις στον
ώμο σου απροσπέλαστο. Τι θα κάνεις λοιπόν; Θα υπερπηδήσεις το εμπόδιο, θα το
προσπεράσεις ή θα κόβεις βόλτες γύρω του; Όποια δράση κι αν σε επιλέξει για
λογαριασμό της θα σε ακινητοποιήσει μπροστά στα έκπληκτα μάτια σου!
«Μήπως με μάτιασαν;» ρωτάς με
αφελή παιδικότητα.
«Μόνος σου έβγαλες τα μάτια
σου! Δεν σου φταίει κανείς. Μόνο το ξερό σου το κεφάλι» σου απαντούν οι οικείοι
σου που τους νιώθεις τελείως ανοίκειους.
Οι ξηροδερμίες πάνε κι
έρχονται πάνω σου. Λες να΄ναι απ'αυτό; Άλλη μια αυγή θα σε βρει στα ιερά του
πόνου για άλλη μια δόση ελιξίριου ζωμού. Άλλη μια δόση θα σου φέρει αϋπνίες και
χρέη! Χρέη προς τα όργανά σου. Και τα άλλα μέλη σου δεν θέλουν κι αυτά
προληπτικά φροντίδα; Κι αν επαναστατήσουν οι πατούσες και αρχίζουν να
χαστουκίζουν το κεφάλι; Πως θα φέρεις τάξη-πειθαρχία-καθαριότητα στην ξηρή σου
κεφαλή;
«Ωχ! Αγχώθηκα πάλι!»
Όταν σου έχουν προκαλέσει λεκτική κώφωση και
τύφλωση μαζί θα σου δώσουν άλλο ένα ηρεμιστικό για να πέσεις σ΄ένα λήθαργο
χωρίς όνειρα με το κάτω χείλος σου να κρέμεται ελαφρά. Έρμαιο στην είσοδο των
μικροβίων...
«Καλή ανάσταση καλέ μου...!»
photo by gianpal333
