photo by gianpal333
«Είσαι
το φετίχ του/της!» αλλά δεν στο λένε.. Η λογική της παράνοιας φιγουράρει με τον μανδύα των δήθεν «αναπτυξιολόγων»,
των «παιδαγωγών» και των κάθε «ψ» ειδικών που προσποιούνται τους σωτήρες των
παιδιών. Τεμαχίζουν το «σώμα του λόγου» του παιδιού
πριν εκφέρει το παραμικρό ερώτημα και το εμποδίζουν να φωνάξει μέσα στο πλήθος:
«ο βασιλιάς είναι γυμνός!».
Του κόβουν τη γλώσσα με δίκοπο μαχαίρι. Αλλά είδατε πουθενά αίματα; Όχι βέβαια...Αυτά τα
εγκλήματα είναι αναίμακτα. Γίνονται με διαγνώσεις που ρέπουν προς τον αυτισμό
όταν το παιδάκι δεν θέλει να μιλήσει σ'αυτόν που δεν έχει αυτιά για να το
ακούσει. Τότε επειδή δεν χωράει στις ήδη υπάρχουσες διαταραχές θα φτιάξουν οι
ραφτάδες του βασιλιά, όπως στο παραμύθι,
ένα νέο αόρατο μανδύα που θα έχει όλα τα χρώματα των διαταραχών του φάσματος
και με αυτό θα τυλίξουν και θα στιγματίσουν το άλαλο παιδάκι που κατάπιε απο
τον τρόμο την γλώσσα του. Μπορούν επίσης
να εντοπίσουν περιοχές πάνω του που θα πουλήσουν καλύτερα στην «υπεραγορά
της γνώσης» και να το προπονήσουν κατάλληλα για να μην το αποχωριστούν
ποτέ. Έτσι θα φτιαχτεί μια «αγ(ρ)ία φυλή» καβάλα στον ακέφαλο καβαλάρη της ενόρμησης
θανάτου. Οι αλυσίδες των δούλων, που θα νομίζουν ότι είναι Κύριοι, θα
μεταβιβάζονται απο γενιά σε γενιά σε αυτό το παράδοξο εργοστάσιο υπεραξίας της
απόλαυσης και θα βροντούν στους καρπούς και στους αστραγάλους σαν τα βραχιόλια
της κυρά-Βαγγελιώς.
Ακολουθούν οι γονείς, ως ακόλουθοι της
προπαγάνδας των αναπτυξιακών σταδίων του παιδιού, που βλέπουν ήδη το καμάρι
τους ως προϊον που θα τους ανταποδώσει στο μέλλον τις γονεϊκές θυσίες του
παρελθόντος. Τρέχουν λοιπόν κι αυτοί για
να μην χάσουν το τρένο της αξιολόγησης και φορτωθούν με ενοχές, να το
αξιολογήσουν διπλά και τρίδιπλα, να το μετρήσουν, να το κόψουν και να το ράψουν
στα μέτρα της φαντασίωσής τους. Του βάζουν στόχους να πετύχει, εμπόδια να
υπερπηδήσει, το τυλίγουν με πάμπολλα στρώματα-πτυχία για να
κουκουλώσουν τη δική τους έλλειψη στο δικό του σωματάκι. Εκείνοι ράβουν. Εκείνο
ξηλώνει. Ευτυχώς..και τους βγάζει κι άλλα συμ-πτώματα. Ράβε-ξήλωνε...η δουλειά
σίγουρα δεν τους λείπει όπως και η δουλεία.
Όπως
βλέπετε το παιδάκι δεν θα πάει μακριά αν κουβαλάει τον ομφάλιο λώρο του
ακόμα κι αν μεγαλώσει. Θα τον κουβαλάει αθέατο κάτω απο τα κοστούμια ή τις
ψηλοτάκουνες γόβες. Ένα παιδάκι που γεννιέται στον λόγο, ανεξάρτητα απο την
ηλικία του, δεν γεννιέται μέσα απο τις πτυχώσεις των διαγνωστικών εργαλείων
ούτε κρέμεται σαν χριστουγεννιάτικο στολίδι απο το ταβάνι μιας ακαδημαϊκής
γνώσης με «Γ» κεφαλαίο για να σαγηνεύει και να σαγηνεύεται. Δεν
φέρνει «δώρα-βαθμούς» στη φάτνη
ούτε «κάνει σαν» να γεννιέται. Γεννιέται στον τόπο του «Εγώ
είμαι..». Εγώ δεν είμαι Εσύ... Εγώ δεν είμαι Εσείς...
Καλά Χριστούγεννα!
