«απόσπασμα σεμιναρίου»
Σώτη: Γιατί δεν θέλω να δω εμένα και
τρέχω να καθίσω σε θεραπευτικούς κύκλους όπου ακούγονται τα πιο κουφά πράγματα;
-Γράψτε τα συναισθήματά σας σε χαρτί και μετά σκίστε το
χαρτί!
Τόσο εύκολα νομίζουν ότι ξεμπερδεύεις με τα κακά
συναισθήματα. Αν κάνεις λίστες
ξεσκίζοντας αυτά που νιώθεις τότε θα νιώθεις μόνο αυτά που ξέσκισες. Θα
γίνεις επιπλέον ένα ψυχολογικό αυτόματο υπνωτιστών, υποβολέων, θυτών και
θυμάτων. Τότε μπαίνουν εύκολα και οι διαγνωστικές ταμπέλες. Αν για παράδειγμα
δεν διαβάζεις όσο θα έπρεπε είσαι αναβλητικός. Τι γίνεται με την ταμπέλα; Την
παίρνω πάνω μου, την ενσωματώνω και γίνομαι αυτό που μου λένε ότι είμαι.
-Και έτσι αναβάλεις τα πάντα;
Σώτη: Αναβάλεις αυτά τα «πάντα» που σου
λένε να κάνεις.
-Κι αν αναβάλεις και αυτά που σου αρέσουν;
Σώτη: Τότε και αυτά που σου αρέσουν τους αρέσουν…Είναι σαν να
λες δεν θα κάνω αυτό που μου λες εσύ αλλά ούτε και αυτό που λέω εγώ. Η τιμωρία
είναι διπλή. Χτυπάω εσένα, χτυπάω και μένα μέσα στην ίδια διαστροφική συνθήκη
και μετά αναπαράγεται η όλη κατάσταση με δόσεις ενοχής. Οπότε πολύ εύκολα
παγιδεύεσαι και ξεφορτώνεσαι τον εαυτό σου σε τέτοια θανάσιμα τελετουργικά και εγκλωβίζεσαι στα
κλειστά κυκλώματα.
Για παράδειγμα, σας το έχω αναφέρει ξανά στις συνεδρίες των
σεμιναρίων, ας δούμε την κοινή θεραπευτική λογική που λέει: «και γιατί δεν
σταματάει να παιδεύεται; Άρα είναι μαζοχιστής και απολαμβάνει τον πόνο του».
Αντί να βρούμε την έξοδο από το σύμ-πτωμα του φορτώνουμε και ένα «καλά να
πάθει!» συν την απαραίτητη ενοχή ώστε να είναι καλύτερα διαχειρίσιμος. Έτσι
περνάμε εύκολα στις ταυτολογίες «η υστερική κάνει υστερίες» ή «τσιρίζει γιατί
είναι υστερική». Τα βλέπετε τα κλειστά κυκλώματα; Δεν ενδιαφέρονται για το τι
μας λέει ο άλλος, για τις πεσμένες όψεις του προσώπου του, για το βλέμμα του,
για τον ίδιο ως άνθρωπο αλλά για το αν χωράει στο κουτάκι που τον τοποθετήσαμε.
Αν εξέχει από αυτό τον στέλνουν για φαρμακευτική αγωγή.
Αν δεν έχουνε μάτια για να βλέπουνε ούτε αυτιά για να ακούνε,
ούτε καν σώμα για να υπάρχουνε, μπλοκάρουν ακόμα και αυτό που ρέει.
-Γιατί;
Σώτη: Γιατί τους τρομάζει η ζωή και
γίνεται οικείο το νεκρό.
 |
| photo gianpal(333) |
