ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ

Κάτι πάει λάθος στον τόπο της καρδιάς. Πως θυσιάζεσαι στο φαντασιακό σου διπλό ή στον Άλλο που παίρνει διαστάσεις Τέρατος (Πράγμα) με το να γίνεσαι ένα τόσο δα σημείο;.. Τον αγαπάς; Όταν συρρικνώνεις την εικόνα σου στον καθρέφτη απο αγάπη ή μπαίνεις στη θέση του Άλλου για να κρυφτείς απο εσένα ποιον νομίζεις ότι αγαπάς; Η αυξομείωση προκαλεί ζαλάδες και αυπνίες. Το Τέρας γίνεται σημείο και το σημείο-Τέρας πριν να ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα απο έκπληξη. Εσύ συντηρείς τον φαύλο κύκλο παράγοντας νόημα. Απο νόημα σε νόημα και απο ανάγκη σε ανάγκη καταλήγεις τρέχοντας στην τουαλέτα για να καλύψεις τις ανάγκες σου. Ποιο είναι το παράγωγο όλης αυτής της επίπονης εργασίας; Ένα μικρό κακό. Ένα σκατουλάκι..

Ο τόπος της καρδιάς προκαλούσε σκοτούρες και στον Φρόυντ. Βίαιες αρρυθμίες, καρδιακή πίεση, δύσπνοια, μια αίσθηση καψίματος στην καρδιακή περιοχή. Ίσως μια βάτος που φλεγόταν χωρίς ποτέ να καίγεται. Τα συμπτώματα της βάτου τα ακολουθούσε μια ψυχική κατάπτωση με ιδέες για θάνατο και για το αντίο..(Γράμμα 16, στον Fliess, 1894). Ο Φρόυντ σκέφτεται ότι η σεξουαλικότητα βρίσκεται στην απαρχή των νευρώσεων και ίσως γι'αυτό να πάλλεται έτσι η καρδιά του. Έπειτα η ψυχή (Seele), o όρος που ο ίδιος βάζει σαν απαρχή για την ψυχανάλυση, μια ανάλυση της ψυχής, εξαφανίζεται ως δια μαγείας απο την Standard Edition. Το αναφέρει και ο Bettelheim στο βιβλίο του «Ο Φρόυντ και η ανθρώπινη ψυχή» (Παρίσι,1984). Χωρίς ψυχή, χωρίς πνοή, χωρίς καρδιά, χωρίς ενσαρκωμένο λόγο, η λεγόμενη «εφαρμοσμένη ψυχανάλυση» γίνεται απλά μια δήθεν επίλυση ψυχοσωματικών συμπτωμάτων. Άλλο Τέρας ξεπροβάλλει στον δρόμο μας.

Με τα λεγόμενα «ψυχοσωματικά» το φαγοπότι έχει ήδη αρχίσει στους χώρους των «ψ» που ψοφάνε για αίμα και δάκρυα. Άν προσπαθήσεις προληπτικά να θεραπεύσεις τον πόνο του άλλου προτείνοντάς του συνταγές ευτυχίας του κλείνεις το τρίτο σου μάτι και τον καλείς να καταναλώσει τον πόνο του μαζί σου. Έχεις τόσα γκατζετάκια να του προτείνεις που όλο και κάτι θα αιχμαλωτίσει την φαντασίωσή του. Άν δεν σε τρομάζει ακόμη η ακινησία, στο γύρω-γύρω όλοι στη μέση ο κανένας, θα σε τρομάξει η παραλυσία..

Ο τόπος της καρδιάς δεν παραλύει όταν μοιράζεται μια ταξιδιωτική ενόρμηση με εκείνον που αγαπάμε.Μας βγάζει απο την κατάσταση του χρόνιου παραλυτικού. Ένα ταξίδι ενώνει τα βήματά μας στον χώρο, στον χρόνο και στο βλέμμα στο πεδίο εκείνης της ψυχανάλυσης που τολμάει να μην είναι μια απο τις άλλες ψιψίνες του χώρου. Μια ευχή για ξεκίνημα είναι: « Σήκω-εσύ και περπάτησε.. Πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε προς εσένα..» (Ματθαίος 9,5-6)

                                                      photo gianpal333 

O ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΗΣ ΥΠΕΡΕΓΩ

«Να είσαι!», «Θα είσαι!». Τι ακούτε σ'αυτές τις φράσεις; Εγώ ακούω την προστακτική εντολή του Ιεροεξεταστή -Υπερεγώ να δίνει με υπόκωφο τόνο κοφτές υποδιαιρέσεις υψηλού κινδύνου..

Αυτό το ρήμα «είμαι» έχει ένα ειδικό βάρος αλλά και μια τρύπα μέσα στο ίδιο το σημαίνον που το κάνει να κατρακυλάει και να πέφτει σε όλο και πιο κακές προθέσεις. Σε όλα αυτά τα «να» και τα «θα». Μια ριζικά δυϊστική διάκριση ανάμεσα σε καλό και σε κακό Θεό-Υπερεγώ εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα με το υπολειμματικό πλεόνασμα μιας Καθαριότητας και μιας Τελειότητας μεσαιωνικού τύπου. Όσο κι αν προσκυνήσεις το Υπερεγώ σου γονυπετής άλλο τόσο θα αφήνει ένα βρόμικο κατάλοιπο πάνω σου με την εντολή:«Απόλαυσε!». Η πατρο-στροφή στην αισχρή φιγούρα του Υπερεγώ φέρνει διαστροφική απόλαυση. Δεν γλιτώνεις όμως έτσι εύκολα απο την αγωνία γιατί ό,τι νόμιζες ως νεκρό συμβολικό νόμο ζωντανεύει ως Ιεροεξεταστής, αναπνέει και πάλλεται ως ζόμπι.. Για να είσαι σίγουρος ότι «θα την βγάλεις καθαρή» με τον δυνάστη σου, ότι θα είσαι καθαρός Πόντιος Πιλάτος, ότι δεν θα υπάρχει ίχνος σκόνης πάνω σου, ξοδεύεσαι στην εργασία-δουλεία μέχρι την αφάνισή σου και καθαρίζεσαι με μια πολύ δραστική απολύμανση που λέγεται: Απάρνηση.

Απο απάρνηση σε απάρνηση και απο εργασία σε εργασία πέφτεις στην μαύρη τρύπα της προτεσταντικής ηθικής και αναδιπλασιάζεσαι σαν παραγωγικό δυναμικό της Μάνας-Γης χωρίς να το καταλάβεις. Μια λογική της αναπαράστασης θολώνει τον καθρέφτη της παραγωγής σου και θεωρείς πολύ λογικό να είσαι εμπόρευμα στα ράφια με συγκεκριμένη αξία χρήσης και απανωτά παπλώματα/διπλώματα για να μην κρυώνεις. Ενώ μένεις σε ακινησία η εικόνα σου κινείται. Ακόμα και η εικόνα σου ως εμπόρευμα εξ-ίσταται στον χώρο..

Καθώς πασχίζεις να δεις τί συμβαίνει τελικά και τρέμεις απο τον φόβο σου η Μάνα-Γη παίρνει διάφορες μορφές. Γίνεται Εκάτη, Ίσιδα, Δήμητρα, Bona Dea στην αρχαία Ρώμη, ένα απέραντο σπαρτό χωράφι με την ταμπέλα: «Magna Mater» κι ένα σήμα κινδύνου να φωσφορίζει παραδίπλα. Ενώ κάθεσαι αμήχανα με σταυρωμένα τα χέρια και τα πόδια σε μια τυχαία διασταύρωση περιμένοντας την επόμενη μεταμόρφωσή της ένα ερώτημα έρχεται απο το πουθενά και σε ξαφνιάζει:«Ποιος μιλάει όταν μιλάς;». 

 

                               photo gianpal333

ΤΑΞΗ-ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ-ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑ

foto gianpal333

«Θα σε καθαρίσω ακόμα κι αν κρυφτείς στου βοδιού το κέρατο..» Ποιος καθαρίζει ποιον; Αυτό ψέλλισε στη σκόνη που της μπήκε απρόσμενα στο δεξί της μάτι. Το σκουπιδάκι της σκόνης είχε σταθεί εκεί που δεν ήταν ορατό και στιγμάτιζε κάθε εικόνα που έβλεπε. Της έκανε θαμπούς λεκέδες και τίποτα πια δεν ήταν ορατό με καθαρότητα και διαφάνεια.

Ο Φρόυντ ασχολείται με την Ντόρα που βγάζει περίεργα συμ-πτώματα χωρίς να υπάρχει ιατρικό υπόβαθρο και όχι με τη μαμά της που καθαρίζει την βρομιά όπου κι αν την βρει στο «σπίτι-σώμα» της ή στην θηλυκότητα της Ντόρας που θέλει επειγόντως καθάρισμα.. Το σεξουαλικό τραύμα στην μια γενιά μεταμφιέζεται σε κρυφό σφάλμα και γίνεται σύμπτωμα στην επόμενη, την μεθεπόμενη και πάει λέγοντας.. Η Ντόρα είναι τυχερή που δεν ακρωτηριάστηκε στις σύγχρονες ψυχοθεραπευτικές μεθόδους που τεμαχίζουν περιοχές του σώματος και τις ονομάζουν «διαταραχές». Απο διαταραχή σε διαταραχή η ιερή βίβλος των ιπτάμενων οργάνων του σώματος φιγουράρει σαν επιστημονική γνώση και καλεί στρατιές μαθητευόμενων μάγων για να επενδύσουν σε τέτοιου είδους κλινική εκπαίδευση. Άν φοβάστε έχετε διαταραχή φοβίας, άν δεν μπορείτε να κοιμηθείτε έχετε διαταραχή ύπνου, άν δεν μπορείτε να πηδήξετε έχετε..

Ό,τι πάει να αρθρωθεί και του κόβουν τη γλώσσα πάνω στην εκφορά του με νέας κοπής ασθένειες επαναλαμβάνεται και στοιχειώνει το σώμα που το υφίσταται παθητικά. Θα σας δώσω μια σκηνή απο το μέλλον που συνέβη ήδη στο παρελθόν για να δείτε το ίδιο αλλιώς..

«Πώς με βρήκατε;»

«Απο τον αριθμό στον αριστερό σας πήχη. Μας παρέχει λεπτομερέστατες πληροφορίες για το άτομό σας»

Στρέφει έντρομη το βλέμμα της στο σημείο που της υπέδειξε και βλέπει τα μαύρα γράμματα που έχουν εισχωρήσει βαθιά στο δέρμα της και αμαυρώνουν τη λευκή επιδερμίδα της. Βλέπει το νούμερο που δεν είναι αυτή και όμως αυτός ο αριθμός είναι το όνομά της. Μια βρομιά ανεξίτηλη στο δέρμα της.

«Νερό..λίγο νερό..»

«Απαγορεύεται το νερό, ό,τι ήπιατε, ήπιατε, τώρα δουλειά! Μη μας αναγκάσετε να σας εξοντώσουμε στη δουλειά! Να είστε γρήγορη και αποτελεσματική. Η εταιρεία μας εκτιμά ιδιαιτέρως το παραγωγικό ανθρώπινο δυναμικό και την αξία χρήσης του. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο!»

«Δεν καταλαβαίνω τίποτα!»

«Αργά το σκεφτήκατε..»

Πράγματι, δεν είχε μάθει να σκέφτεται, ν'αμφιβάλλει, ποτέ.. Το μόνο που ήξερε ήταν οι μάρκες των καθαριστικών και πώς καθαρίζουν. Τώρα, όμως, πώς θα την «έβγαζε καθαρή»;

O KAΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗΣ

foto -gianpal333

Πώς γινόμαστε αιχμάλωτοι της φαντασίωσης του Άλλου; Στον καθρέφτη του παλατιού βλέπει η Σταχτοπούτα να βλέπεται ως πριγκίπισσα. Βλέπει τον εαυτό της ως προϊόν μιας φαντασίωσης που την περνάει για δική της ενώ είναι του Άλλου. Θέλει να παράγει τον εαυτό της, να τον ποστάρει στο φατσοβιβλίο και να αξιολογήσει τις απανωτές όψεις του σαν κάτι που παράγεται για ν'αρέσει. Απο παραγωγή σε παραγωγή και απο παράγωγο σε παράγωγο έχει στήσει τον εαυτό της στον καθρέφτη και προσπαθεί να βγάλει απο αυτόν κάποια ανταλλακτική αξία χρήσης.

Όταν σκοντάφτει σ΄ένα «αδύνατο» να συμβεί της φεύγει το γοβάκι απο το πόδι. Το παραμύθι όμως μας λέει ότι το γοβάκι της ερχότανε γάντι. Αυτό που δεν ξέρει η Σταχτοπούτα είναι ότι το γοβάκι μπορεί να΄ναι η ίδια σε συσκευασία δώρου.. Έτσι καταναλώνει την ίδια της την εικόνα ως γοβάκι.

Τελικά πώς επινοείς την ιδιωτική φόρμουλα του παραμυθιού σου; Κι αν την δεις Χιονάτη, Κοιμωμένη, Σταχτοπούτα, Κοκκινοσκουφίτσα κλπ, πώς ξέρεις ότι ο πρίγκιπας δεν θα σε χρησιμοποιεί σαν αυνανιστικό εργαλείο για να στηρίξει την φαντασίωσή του για την Γυναίκα που δεν υπάρχει; Πώς ξέρεις ότι δεν έχεις μεταμοφωθεί ήδη στην Γυναίκα με τ'αρχίδια ή σ'ένα ουδέτερο άφυλο κοριτσάκι που απλά βλέπει μια μονταρισμένη σκηνή; Άν αναποδογυρίσεις το σκηνικό τί θα συναντήσεις στα χαλάσματα της φαντασιωσικής εικόνας; Ίσως εσένα ώς πρίγκιπα..

Συνήθως αυτό που επιλέγει κάθε άνθρωπος που έχει συρρικνωθεί σε αντικείμενο χρήσης που φράζει την έλλειψη του Άλλου είναι μια «σταύρωση» χωρίς ανάσταση.. Μια θυσία στον βωμό του κάθε καθρέφτη φαντασιωσικής παραγωγής μερικών αντικειμένων μ'ένα μοχθηρό βλέμμα που πετάει φλόγες απο την κοιλιά του δράκου.. Απολαμβάνει τον πόνο του και αναλαμβάνει ενεργητικά την παθητική του κατάσταση λέγοντας ντροπαλά: «Εγώ φταίω!». Αυτή είναι η φράση που τρέφει τον φαύλο κύκλο της υπεραπόλαυσης της αναπαράστασης.