Κάτι
πάει λάθος στον τόπο της καρδιάς.
Πως θυσιάζεσαι στο φαντασιακό σου
διπλό ή στον Άλλο που παίρνει διαστάσεις
Τέρατος (Πράγμα)
με το να γίνεσαι ένα τόσο δα σημείο;..
Τον αγαπάς;
Όταν συρρικνώνεις την εικόνα σου στον
καθρέφτη απο αγάπη ή μπαίνεις στη θέση
του Άλλου για να κρυφτείς απο εσένα
ποιον νομίζεις ότι αγαπάς;
Η αυξομείωση προκαλεί ζαλάδες και
αυπνίες. Το Τέρας γίνεται σημείο και
το σημείο-Τέρας πριν να ανοιγοκλείσεις
τα βλέφαρα απο έκπληξη. Εσύ συντηρείς
τον φαύλο κύκλο παράγοντας νόημα. Απο
νόημα σε νόημα και απο ανάγκη σε ανάγκη
καταλήγεις τρέχοντας στην τουαλέτα για
να καλύψεις τις ανάγκες σου. Ποιο είναι
το παράγωγο όλης αυτής της επίπονης
εργασίας;
Ένα μικρό κακό. Ένα σκατουλάκι..
Ο
τόπος της καρδιάς προκαλούσε σκοτούρες
και στον Φρόυντ. Βίαιες αρρυθμίες,
καρδιακή πίεση, δύσπνοια, μια αίσθηση
καψίματος στην καρδιακή περιοχή. Ίσως
μια βάτος που φλεγόταν χωρίς ποτέ να
καίγεται. Τα συμπτώματα της βάτου τα
ακολουθούσε μια ψυχική κατάπτωση με
ιδέες για θάνατο και για το αντίο..(Γράμμα
16, στον Fliess,
1894).
Ο Φρόυντ σκέφτεται ότι η σεξουαλικότητα
βρίσκεται στην απαρχή των νευρώσεων
και ίσως γι'αυτό να πάλλεται έτσι η
καρδιά του. Έπειτα η ψυχή (Seele),
o όρος που ο
ίδιος βάζει σαν απαρχή για την ψυχανάλυση,
μια ανάλυση της ψυχής, εξαφανίζεται ως
δια μαγείας απο την Standard
Edition. Το αναφέρει
και ο Bettelheim
στο βιβλίο του
«Ο
Φρόυντ και η ανθρώπινη ψυχή»
(Παρίσι,1984).
Χωρίς ψυχή, χωρίς πνοή, χωρίς καρδιά,
χωρίς ενσαρκωμένο λόγο, η λεγόμενη
«εφαρμοσμένη
ψυχανάλυση»
γίνεται απλά μια δήθεν επίλυση
ψυχοσωματικών συμπτωμάτων. Άλλο Τέρας
ξεπροβάλλει στον δρόμο μας.
Με
τα λεγόμενα «ψυχοσωματικά»
το φαγοπότι έχει ήδη αρχίσει στους
χώρους των «ψ»
που ψοφάνε για αίμα και δάκρυα. Άν
προσπαθήσεις προληπτικά να θεραπεύσεις
τον πόνο του άλλου προτείνοντάς του
συνταγές ευτυχίας του κλείνεις το τρίτο
σου μάτι και τον καλείς να καταναλώσει
τον πόνο του μαζί σου. Έχεις τόσα
γκατζετάκια να του προτείνεις που όλο
και κάτι θα αιχμαλωτίσει την φαντασίωσή
του. Άν δεν σε τρομάζει ακόμη η ακινησία,
στο γύρω-γύρω όλοι στη μέση ο κανένας,
θα σε τρομάξει η παραλυσία..
Ο
τόπος της καρδιάς δεν παραλύει όταν
μοιράζεται μια ταξιδιωτική ενόρμηση
με εκείνον που αγαπάμε.Μας βγάζει απο
την κατάσταση του χρόνιου παραλυτικού.
Ένα ταξίδι ενώνει τα βήματά μας στον
χώρο, στον χρόνο και στο βλέμμα στο πεδίο
εκείνης της ψυχανάλυσης που τολμάει
να μην είναι μια απο τις άλλες ψιψίνες
του χώρου. Μια ευχή για ξεκίνημα είναι:
«
Σήκω-εσύ
και περπάτησε.. Πάρε το κρεβάτι σου και
πήγαινε προς εσένα..»
(Ματθαίος
9,5-6)
photo gianpal333
