-Ζέστη που κάνει!
-Μου’ρχεται να
βγάλω το δέρμα μου!
-Εγώ λέω να
πάρουμε τους φίκους από τα διαμερίσματα,
να τους βάλουμε στον δρόμο μαζί με δυο
πλαστικούς φοίνικες, άμμο και πλαστική
πισίνα και να βουτήξουμε. Τι λες;
-Τέλεια!
Η
τέλεια προσομοίωση! Ούτε καν γεμίζεις
το κενό της πισίνας που δεν έχεις με
πλαστικά ύδατα που αντί να ρέουν
λιμνάζουν. Απλά δεν βλέπεις καμιά πισίνα,
ούτε θάλασσα, ούτε τα κάνεις έστω θάλασσα.
Κατασκευάζεις την προσομοίωσή τους.
Δεν βλέπεις ότι δεν βλέπεις. Φοράς τα
μαύρα γυαλιά της διαφήμισής σου. Τα
μάτια σου γίνονται γιγαντιαίες γουρλωμένες
οθόνες που αντανακλούν μια διακεκομμένη
συνουσία. Πάνω που πας να φτιαχτείς
κόβεται η σύνδεση με το διαδίκτυο. Η
βύθιση στην προσομοιωμένη φαντασίωσή
σου είναι ότι πιο πραγματικό μπορεί να
σου συμβεί. Μικροαπολαύσεις και
μικροδονήσεις σε στάσιμα νερά. Πότε-πότε
βυθίζεσαι και σε μια επιφάνεια μορφωμάτων
του ασυνειδήτου σαν σε ζελέ που σε
τυλίγει από παντού κι εσύ αφήνεσαι στην
ζαχαρώδη αγκάλη του. Το ζελεδένιο σου
κορμάκι προεκτείνεις στο διαδυκτιακό
σου σώμα με ελαστικά links
και μηνύματα σε ασώματες κεφαλές.
Μετεωρίζεσαι σαν απειλητικός μετεωρίτης
πάνω από το ίδιο σου το κεφάλι που το
στηρίζουν δυο ατροφικά ξυλαράκια που
προσποιούνται τα πόδια. Ζεις και
καμαρώνεις σε μια no
man’s
land.
Στην Disneyland.
Δουλεύεις σαν σκλάβος και σου επιτρέπουν
την «έξοδο» τα Σαββατοκύριακα και τις
αργίες για να καταναλώσεις τον πόνο σου
στα μπαρ.
Όταν πας όμως να βρεις την
πραγματική Έξοδο από το τρενάκι του
τρόμου μια αόρατη φωτογραφική μηχανή
σου τραβάει μια φωτογραφία, από
αστυνόμο-φωτογράφο τραβηγμένη, που
δείχνει τον τρόμο στο προφίλ σου. Αν θες
βγαίνοντας την αγοράζεις για φετίχ.
Έπειτα μπορείς να μπεις στα σύγχρονα
Προσομοιωτήρια
(Γυμναστήρια) για λίγη τόνωση. Το σώμα
διαμελισμένο σε όργανα, συνάψεις και
νευρώνες είναι ένα πιθανό σενάριο. Πας
για να εκφορτιστείς σαν να είσαι μπαταρία.
Ή για να διαπλάσεις τους μύες σου με
τόνους ψυχαναγκασμού.
 |
| photo gianpal333 |
Χάνεις χρόνο
και παίρνεις βάρος! Στο έχω ξαναπεί.
Το βάρος δεν το
βλέπεις. Είναι αθέατο βάρος και πάει
και κάθεται στον αυχένα, στη μέση, στην
πλάτη, στην κοιλιά και αποικίζει το σώμα
σου. Είσαι υπέρβαρος ενώ δείχνεις
ανάλαφρος σαν πούπουλο. Σε έχουν
καταντήσει ένα βαρυφορτωμένο μηχάνημα
με μια απόληξη νωτιαίου μυελού χωρίς
καθόλου διάθεση για σκέψη και όλο
νυστάζεις και βαριέσαι.
Που να τρέχεις
τώρα…
