Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Η ΑΝΑΓΚΗ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΠΟΥΤΑΝΑ?

Η ανάγκη εξαλείφεται (η στοματική, η βλεμματική, η πείνα και η δίψα για κάθε καλλιτεχνία) και στη θέση της σφιχταγκαλιάζεται το αίτημα με μια ατροφική επιθυμία. Αυτή η εσφαλμένη στροφή οφείλεται και στον Lacan. Η ασυνείδητη επιθυμία δεν είναι η μετωνυμία των αιτημάτων όπως έλεγε. Όσο και να ψάχνεις «τι ζητάς» δεν θα καταλήξεις στο «τι πραγματικά θέλεις». Η επιθυμία παραμένει η επιθυμία του Άλλου ή μια επιθυμία της επιθυμίας και μένεις μόνο με ένα αδηφάγο αίτημα στα χέρια σου που σου τρώει τη ζωή. Δεν σε κρατούν τα πόδια σου. Δεν έχεις το ηθικό/σωματικό βάρος για να κάνεις άρση και θέση του ποδιού μακριά από το «υπηρετώ» και «Μάλιστα Κύριε!», «Διαταγάς!».
Οι ψυχαναλυτές της εφαρμοσμένης ψυχανάλυσης και οι κάθε λογής «ψ» που επιμένουν να βάζουν «όρια!» στην επιθυμία σου, χωρίς να ξέρουν καν σε ποιον απευθύνονται ή ποια είναι η επιθυμία του, κάνουν τόσο διάφανο το λεκτικό δέρμα της ψυχής του καθενός σαν να μην έχει καν δέρμα η σάρκα του. Και για να πάει στην τουαλέτα θα πρέπει να έχει άδεια πρόσβασης στην λεκάνη από τον ειδικό που τον έχει αναλάβει με μια αντιστοιχία βασιλιά και ακόλουθου. Η άμυνα του δέρματος πέφτει με τα δήθεν «όρια». Μην τυχόν και επιθυμήσεις να είσαι εσύ… Κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
«Δεν είμαι εγώ…» λένε οι άνθρωποι και τους συγχαίρουν που δεν είναι εγωιστές.
Το υποκείμενο του ασυνειδήτου κινδυνεύει να μην γεννηθεί ποτέ στον λόγο του και όλοι νοιάζονται πως θα σε κάνουν ζόμπι. Να επιβιώνεις σαν σωματικό σχήμα αλλά να μην ζεις σαν ασυνείδητη επιθυμία που ρέει στον χωροχρόνο. «Να μην είσαι πουθενά…» και να διαχειρίζονται απλά το αίτημά σου. Δεν σε ρωτούν πια:
«Τι θέλεις;»
«Ποιος είσαι;»
Αλλά «τι θέλεις από μένα» και πως μπορώ να δια-χειριστώ το αίτημά σου, το σώμα σου, την σκέψη σου, το ίδιο σου το είναι, σαν να απευθύνεστε σε διαχειριστή πολυκατοικίας ή μάνατζερ επιχειρήσεων. Το μάτι θολώνει αλλά οι βιτρίνες με τα προϊόντα πολλαπλασιάζονται. Γίνεσαι ένα από αυτά. Οι διαφημίσεις σου αφαιρούν και την φαντασίωση. Θα κάνεις σαν να φαντασιώνεσαι. Θα μπαίνεις και θα βγαίνεις στην διαφημιστική αφίσα προσομοιώντας την φαντασίωσή σου και αφού σου τραβήξουν το μάτι, θα σου τραβήξουν και το αυτί! Γενικώς θα τραβιέσαι από δω κι από κει για λίγη δόση… για να ξεφύγεις…και όχι για να φύγεις!
«Έχεις πονοκέφαλο;»
«Χαπάκι»
«Έχεις δυσκοιλιότητα;»
«Χαπάκι»
«Φοβάσαι το σκοτάδι;»
«Χαπάκι»
«Φοβάσαι να γαμήσεις;»
«Χαπάκι»
Είδες πως καλύπτονται οι ανάγκες σου και δεν βγάζεις τσιμουδιά με όλες αυτές τις πιπίλες; Ώσπου να καταλήξουν όλα αυτά στην πραγματοποιημένη ουτοπία της δικής σου εξόντωσης σε μια εξωτική αμμουδερή παραλία αφίσας λίγο πριν φανεί το πτερύγιο του καρχαρία…
Είναι ακριβώς από πίσω σου.

photo gianpal333