Σε μαθαίνουν να
είσαι ο καθρέφτης σου. Μια αδρανής μάζα,
πάντα κουρασμένη. Ένα σωματίδιο που
βυθίζεται σε μια ψυχρή οθόνη. Όταν τα
φώτα σβήσουν τα κινητά ανάβουν… Έπειτα
αφού θα σε έχουν αιχμαλωτίσει στο
καθρεφτάκι σου μπορούν να σε κόψουν σε
κομματάκια διαταραχών και να διαχειριστούν
το σωματικό σου σχήμα με την βούλα της
ιατρικής. Πως θα βγεις απ’ αυτό το
στημένο πανηγύρι;
Αν δεν έχεις καν ενσαρκωθεί με όνομα,
σάρκα, οστά, εικόνα και πνοή ζωής θα
είσαι έρμαιο της κάθε οθόνης. Θα βλέπεις
το είδωλό σου στον καθρέφτη πικρόχολο
και συλλογισμένο. Θα είσαι η εικόνα μιας
ανάμνησης του εαυτού σου, δηλαδή μια
σκέτη αναπαράσταση. Η σκλαβιά στην μήτρα
της Αιγύπτου υπακούει στον νόμο
της αδράνειας. Οι παθητικοί
σκλάβοι που ήταν και η μεγαλύτερη
προλεταριακή δύναμη στην χώρα της
σκλαβιάς έσερναν τις αλυσίδες τους και
περίμεναν… Το ίδιο και τώρα. Ενσωμάτωναν
το έγκλημα στην δομή του σώματός τους
και περίμεναν… Το ίδιο και τώρα. Η
Αίγυπτος φαντάζει ακόμη με τεράστιο
λαβύρινθο μιας ασυνείδητης ενοχής και
αυτοτιμωρίας. Κάθε διαδρομή είναι και
μια αιώνια επιστροφή στον ίδιο θρήνο
και στα ίδια βογκητά.
Ποιος είναι ο
τόπος όπου το Όνομα
μπορεί να ακουστεί και το Είναι
γίνεται ορατό;
«Να
ο τόπος, μαζί μου:
πάρε θέση πάνω στον βράχο,
και στο
πέρασμα της δόξης μου σε βάζω στην
κοιλότητα του βράχου
και σε
καλύπτω με την παλάμη μου μέχρι να
περάσω,
τότε αποσύρω
την παλάμη μου κι εσύ βλέπεις την ανάποδή
μου,
το πρόσωπό
μου δεν θα το δεις» 1
 |
| photo gianpal333 |
Δεν μπορείς να
δεις απευθείας το υποκείμενο του
ασυνειδήτου, που «μιλάει-χωρίς-να μιλάει»
σε πρώτο ενικό πρόσωπο, χωρίς να πέσεις
πάνω στο γνωστό σου Εγώ που μιλιέται
από τον καθρέφτη παραγωγής συμπτωμάτων.
Δεν μπορείς να το δεις ακόμη κι αν είναι
μπροστά στα μάτια σου ή στην βάση της
μύτης σου όπως τα γυαλιά σου. Συνήθως
βλέπεις ένα εξωτερικό χωρίς εσωτερικό
ή το αντίστροφο. Τα βλέπεις όλα λεία ή
γεμάτα τρύπες αλλά και οι τρύπες είναι
ο τόπος μιας λεπτότερης ύλης που πάλι
δεν μπορείς να δεις. Έχεις τα μάτια σου
ορθάνοιχτα και τα αυτιά σου τεντωμένα
σε εγρήγορση σαν πορτοπαραθυρόφυλλα
που ανοίγουν μόνο απέξω και προς τα έξω
αλλά είναι αδύνατον να δεις το υποκείμενο
του ασυνειδήτου να περνά. Δεν μπορείς
να το δεις και να ζήσεις…
Ο Φαραώ για να
βασιλεύει έχει ανάγκη σκλάβους που
παράγουν παθητική αδράνεια. Δεν μπορεί
να τους ελευθερώσει γιατί έτσι θα
απαρνηθεί τον εαυτό του και το βασίλειό
του. Θα το σπρώξει στην κατάρρευση. Μια
υπερεγωτική ηθική
του σκληραίνει ήδη την καρδιά και την
παγώνει σε μια διαστροφική απάρνηση
που του αποφέρει διαστροφική απόλαυση.
Βλέπετε το Υπερεγώ δεν λέει μόνο το
χιλιοακουσμένο λακανικό «Απόλαυσε!»
αλλά σε πλήττει με ηθικά χτυπήματα κάτω
από την ζώνη…
Οι πληγές του
Φαραώ είναι τα χτυπήματα των συμπτωμάτων
με τις άπειρες όψεις τους. Δεν μπορείς
να τα προλάβεις με καμιά πρόληψη υγείας.
Ίσα –ίσα που το κάλεσμα για πρόληψη τα
πολλαπλασιάζει. Το Υπερεγώ στις μέρες
μας δεν λέει καν «Απόλαυσε!» αλλά…
«Φρόντισε τον εαυτό σου! Ψάξε στα σπλάχνα
σου!» και σχεδόν υπόκωφα σου ψιθυρίζει:
«δείξε μου πως
απολαμβάνεις…!»
