photo by gianpal333
Δουλεύεις
στο τμήμα: "Παραγωγή κοινωνικών σχέσεων". Μετατρέπεις την οικονομική
παραγωγή σε πολιτική παραγωγή και το αντίστροφο. Τα λεφτά που μαζεύεις γίνονται
αγαλματίδια-φετίχ σε τσέπες κουμπαράδες. Τι φοβάσαι πιο πολύ; Την
σεξουαλικότητα, τον θάνατο, την μέλλουσα κρίση και την αποσύνθεση της τσέπης
σου… Ό,τι φοβόταν και ο Freud όταν έγραφε στον Fliess:"Δεν πιστεύω πια στην neurotica μου". Τι περίμενε από την neurotica του; "Μια αιώνια διασημότητα,
εξασφαλισμένη περιουσία, ολική ανεξαρτησία, ταξίδια, να μην έχουν σοβαρά
προβλήματα τα παιδιά ώστε να ανησυχούν όπως στενοχωριόμουν εγώ στα νιάτα μου.
Λοιπόν, αυτή ήταν η μεγάλη μου ελπίδα"(Lettre 69, p. 190-193). Η απάρνηση της σαγήνης
των υστερικών γυναικών από τον διαστροφικό πατέρα έγινε ένα ένοχο μυστικό. Η μη
πίστη του Freud στην
πρώτη τοπική του, έντεκα μήνες μετά τον θάνατο του "Δον Ζουάν" πατέρα
του (21 Σεπτεμβρίου 1897) θάβει μαζί της και το σφάλμα του πατέρα. Ασχολείται μόνο
με την ταφόπλακα του πατέρα του (με την εγγραφή του συμ-πτώματος του πατέρα)
και αρχίζει την αυτοανάλυσή του (ένα ταξίδι στην κόλαση…) αφού εξαφανίσει πρώτα
το "πτώμα" από το σύμπτωμα. Ο Lacan επιστρέφει στο σύμ-πτωμα, χωρίς το
πτώμα, για να το κάνει sinthome. Η μήτρα-καταφύγιο καλά κρατεί…
Είναι και οι
δυο "αθώοι" ενός σφάλματος με κληρονομική διαδοχή.
Είσαι κι εσύ
αθώος. Μάλλον σφίγγεσαι, δαγκώνεις το κάτω χείλος και σωπαίνεις. Η δουλειά σου
θα φταίει. Είναι η χειρότερη από όλες. Αν την συγκρίνεις όμως με τις υπόλοιπες
δουλείες είναι σαφώς η καλύτερη.
-Τα κέρατα
θα τα βάλετε;
-Δεν τα
βάζω. Δεν μου πάνε!
-Προσέξτε με
λίγο. Είναι σαν στέκα. Τα φοράτε σφιχτά στους κροτάφους σας κι έχετε διπλό
κέρδος από τα κέρατα. Σας ομορφαίνουν και κοκκαλώνουν και τα μυαλά στη θέση
τους. Δεν θα χρειάζεστε πια καθόλου λακ!
-Προτιμώ
μυαλά αναμαλλιασμένα!
-Σπαστικιά!
Η λέξη βγαίνει σαν στριγκλιά από τα σφιγμένα δόντια του μάνατζερ πωλήσεων και
αποχωρεί ως τάρανδος, φανερά θιγμένος.
