ΤΟ ΡΕΖΕΡΒΟΥΑΡ ΤΗΣ LIBIDO

 

«Κορίτσια θα κάνουμε ένα μικρό γκάλοπ» λέει ο Αδάμ. «Τι θέλει μια γυναίκα;»

-Εγώ πρώτη, εγώ.. Θέλει να την προσέχουν.

-Κι αν την παραπροσέξουν και την φυλακίσουν απο αγάπη;

-Θεός φυλάξοι! Όχι, όχι, το αλλάζω. Λοιπόν, θέλει να καταλαβαίνουν τις ανάγκες της. Ναι.. Αυτό.

-Εγώ λέω ότι θέλει τρυφερότητα και χάδι..

-Όχι, όχι.. δεν φτάνει.. Καλύτερα όνειρο και ασφάλεια μαζί. Γίνεται;

-Άσε.. δεν γίνεται. Εγώ πάντως θέλω να θέλω να τον θέλω.

-Εγώ το αντίθετο. Μόλις θέλω κάποιον αμέσως λέω δεν τον θέλω πραγματικά. Δεν είναι αυτός!

-Εγώ λέω να αντιστρέψουμε το ερώτημα. Τι θέλει ένας άντρας; Ο Αδάμ χαμογελάει αινιγματικά.

-Για τον άντρα είναι πιο απλά τα πράγματα. Δεν σκέφτεται τόσο πολύπλοκα.

-Κατάλαβα. Σκέτο πήδημα;

-Το μέγεθος μετράει; Θα μου πείτε την αλήθεια όμως..

Η γυναικοπαρέα αποστρέφει το βλέμμα και κοιτάει συνωμοτικά η μια την άλλη.

-Όχι, δεν μετράει..

-Μετράει! Απαντάει με έμφαση η Εύα..

Ο Αδάμ άκουσε την αλήθεια του ανεστραμμένη.

«Θέλει να απολαμβάνει..» απαντάει ο Lacan. «..και να αφήνει ανικανοποίητη την επιθυμία του Άλλου..» σπεύδουν να συμπληρώσουν στα μπλοκάκια τους οι γηραιοί μαθητές της σχολής του.

«Θέλει... θέλει... τι θέλει απο μένα;» το ίδιο το ρήμα κομπιάζει στο λαιμό της και τραυλίζει ενώ οι βρύσες των ματιών κυλούν τα δάκρυά τους αβίαστα και άηχα.

-Συνάδελφοι! Η γυναίκα θέλει να είναι το πολύτιμο αντικείμενο του άνδρα που στηρίζει την επιθυμία και την αγάπη του. Το σημειώσατε; Να σβήσω τον πίνακα;

-Μάλιστα! Τι λέει παρακάτω το σεμινάριό μας;

-Ντροπή συνάδελφε! Μόλις κάνατε ερώτηση!

-Συγνώμη.. παρασύρθηκα.

-Να μην επαναληφθεί! Συνεχίζω.. λοιπόν.. ο Lacan μας λέει ότι η απόλαυση που έχει ένας άνδρας για μια γυναίκα την διαιρεί..

«Η γλώσσα του μπερδεύεται με τη γλώσσα μου. Εκείνος οδηγεί και εγώ ακολουθώ... Μπα.. όνειρο θα'τανε!».

Δεν την διαιρεί γιατί είναι ήδη διαιρεμένη ανάμεσα στο κοριτσάκι και την μυστηριώδη γυναίκα που η ίδια αναζητά στη σαγήνη του καθρέφτη της. Η απόλαυση του άνδρα δίνει έμφαση στη διαίρεσή της. Επιπλέον την συγχέει με το πέπλο της.. Κοιτάω και εγώ τον καθρέφτη μου και χαμογελάω αινιγματικά. Μια που ανοίγω μια τομή στα λεγόμενα του Lacan, πράγμα ανεπίτρεπτο, για να ξεμουχλιάσουν απο την πολυκαιρισμένη επανάληψη που ενοχλούσε και τον ίδιο όταν τους άκουγε να αναμασούν ό,τι ακριβώς έλεγε σαν παπαγάλοι η επίπτωση που θα προκύψει θα' ναι η άμεση διαγραφή μου!

Συνεχίζω...

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΒΙΒΛΙΟ" ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣ(ι)Α,   

 ΑΓΑΛΜΑ-ΜΑΝΙΤΑΡΙ-ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΟΥ LACAN & TOY FREUD"        

                                                          photo by gianpal333

ΠΑΙΔΑΚΙΑ-ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΑ

Πως αποχωρίζεται ο ομφάλιος λώρος απο τον τόπο του Άλλου; Με μια ομφάλια τομή στα όρια του περιβλήματος που ντύνει το σώμα με δέρμα. Όμως οι ομφάλιοι λώροι γίνονται λουράκια με περιλαίμια που σφίγγουν τα κατοικίδια στις προσταγές των αφεντάδων τους. Περιδαίνονται και οι ίδιοι στο εικονικό σχήμα ενός σκύλου με δύο πόδια. Υπάκουο και γλυκούλικο θαυμαστικό με ουρά.. Ό,τι πρέπει για δια-παθητικές ενορμήσεις. «Άκου και μη μιλάς!» «Δες και μη βγάλεις τσιμουδιά!». Ένα γρύλισμα πότε-πότε είναι αρκετό. Για ανταμοιβή εκτός απο ζαχαρένιες ονειρώξεις θα έχεις και τον διπλό κτύπο της καρδιάς που άκουγες σαν έμβρυο κουταβάκι. Μια καθησυχαστική μύξα θα σου κρατάει συντροφιά τις δύσκολες ώρες που θα'θελες να φωνάξεις: «Φτου και βγαίνω!» αλλά που να τρέχεις τώρα; Συγκεντρώσου στον πνευμονικό σου φυσητήρα και στον πεπτικό σου σωλήνα. Ανέπνεε και μάσα! Άν χάσεις τον πλακούντα σου θα ζήσεις τον πρώτο σου ευνουχισμό.. Έπειτα θα'ρθουν κι άλλοι: στοματικοί-πρωκτικοί-γεννητικοί.. Δύσκολα πράγματα. Άσε που θα σου αφήσουν και μια ομφάλια ουλή. Που θα πας μόνη σου χωρίς την μαμά-μήτρα; Κοιμήσου καλύτερα..

Όνειρα γλυκά!..

Το λουρί δένει το λαιμό τού κάθε κομματό-σκυλου που βρίσκεται σε κομματώδη κατάσταση. Το'χετε παρατηρήσει; Όλοι σέρνουν ένα λουρί για κάποιο κατοικίδιο. Μην τυχόν και ξεχάσουν να υπακούουν παθητικά στη φωνή του Κυρίου τους. Να βγάζουν βόλτα την ζωώδη φύση τους. Να την κρατούν ουδέτερη και ασφαλή προτού ξυπνήσει η μέρα του κατακλυσμού των ενορμήσεών τους... Προτού ξαναγυρίσουν αγέννητοι στα αρχέγονα μητρικά ύδατα...

«Λάκη!.. Λάκη!...» φωνάζει μια κυρία με ρόλλεϋ στα μαλλιά και ψάθινη σκούπα στο χέρι. Ο Λάκης δεν ακούει την προσφώνηση. Έχει χυμήξει μπροστά και κυνηγάει τις γάτες στον δρόμο.

«Άχ, αυτό το παιδί!..» παραπονιέται η κυρία «δεν μ'ακούει καθόλου..».

«Το δικό σας;..» ρωτάει την μεσόκοπη γειτόνισσα με τη ρόμπα που χτυπάει μ΄ένα ξύλινο κόπανο μια κουβέρτα για να την ξετινάξει απο την σκόνη.

«Ο Φοίβος μου; Όλα κι όλα.. Εμένα στόμα έχει και μιλιά δεν έχει το χρυσό μου..»

Και οι δύο μοιάζουν με τα σκυλάκια τους. Έχουν κάτι το βουβό, το αδιάφορο πάνω τους και οι κινήσεις τους είναι σπασμωδικές σαν των σκύλων τους. Το περιλαίμιο μεταπηδά απ' το σκυλάκι και εγκαθίσταται στο λαιμό τους.

Και το λουρί μπερδεύεται με το δερμάτινο λουράκι του ρολογιού τους.

Η ηλικιωμένη μη-τέρα(ς) γελάει κακαρίζοντας ενω διηγείται στην διπλανή της: «ξέρετε.. η κόρη μου στο Δημοτικό δεν ψώνιζε απο το κυλικείο γιατί δεν ήξερε αν της το επιτρέπω. Έμενε νηστική! Ενω ο Φοίβος μου πάντα ξέρει να τρώει..». Να λοιπόν η λανθάνουσα πόρτα εισόδου του μητρικού Υπερεγώ στο στομαχάκι του άμαχου κοριτσίστικου πληθυσμού!

Κάθονται στο πεζούλι. Ψηλά ποτήρια μπίρας μ' ένα αυτάκι, ιδρωμένα απ' τον πάγο, στέκουν πολιορκημένα απο ισχνά δάχτυλα με χρυσά δαχτυλίδια που προεξέχουν απο τους κόμπους των δαχτύλων.

-Εγώ χρυσή μου, όταν έκλαψα κάποια φορά, ένιωσα την γλωσσίτσα του να με γλείφει. Άχ! Τα είχε καταλάβει όλα! Ό,τι κι αν μου συνέβη.. όλα!

Η ξινή κυρία με την ντελικάτη κελεμπία έπινε αφρό απο μπίρα και έσκιζε κομματάκι κομματάκι το συμβολικό νήμα που ήθελε τα παιδιά παιδιά και τα σκυλιά σκυλιά. Η άλλη που την άκουγε κουνούσε καταφατικά το κεφάλι της σαν να είχε την νόσο του Πάρκινσον. Φάνταζε σαν άλλο ένα χνουδωτό σκυλάκι που συμφωνεί μαζί της και φυλάει τα μυστικά της.

«Ναι μαμά, ό,τι πεις...» έγνεφε σιωπηλά με την κεφαλή κατεβασμένη και την ουρά ανάμεσα στα σκέλια..

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ  ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΒΙΒΛΙΟ" ΚΟΚΚΙΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣ(ι)Α,                                                           ΑΓΑΛΜΑ-ΜΑΝΙΤΑΡΙ-ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΟΥ LACAN & TOY FREUD"

 
                                                photo by gianpal333

ΧΡΕΗ-ΘΗΛΙΕΣ

                                                  Photo by gianpal333

Τώρα που είπα «θηλιές» θυμήθηκα τα φίδια του αγρού που στραγγαλίζουν το θύμα τους με βλακώδη συμπεράσματα γιατί είναι μισογεννημένα. Σέρνουν τον ομφάλιο λώρο σαν αλυσίδα στην ουρά τους. Σέρνονται με την κοιλιά και ζούν τον θάνατό τους στη χώρα της «μεταβίβασης της εργασίας». Να πως φέρονται οι σύγχρονοι σκλάβοι στους αγρούς των στρατοπέδων εργασίας:

-Συνάδελφοι! Αντί να βγει απο την πίσω πόρτα, όπως λέει ο σχολικός μας Νόμος, βγήκε απο την μπροστινή πόρτα. Μάλιστα την έσπρωξε ελαφρώς και πέρασε έξω απο το στρατόπεδο, συγνώμη, ήθελα να πω έξω απο το προαύλιο του σχολείου. Τι ποινή θα του επιβάλλουμε; Εμπρός, σας ακούω!

-Σταθείτε! Ποιο είναι το σωστό; Γιατί να μην βγαίνει πότε απο την μπροστινή πόρτα και πότε απο την πίσω;

-Συμφωνώ! Γιατί να μην βγαίνει όταν τον βλέπουμε και να μπαίνει όταν δεν τον βλέπουμε;

-Σταθείτε! Τι είναι αυτά που λέτε; Το σωστό είναι να υποθέσουμε ότι υπάρχουν δύο νόμιμες είσοδοι.

-Όχι, όχι! Η μια είναι η είσοδος και η άλλη είναι η έξοδος. Θα εισέρχεται απο την έξοδο και θα βγαίνει απο την είσοδο!

-Όχι,όχι! Θα προκληθεί μεγάλη αναστάτωση. Καλύτερα τις μισές μέρες της εβδομάδας να βγαίνει απο την μπροστινή είσοδο και τις υπόλοιπες μέρες να μπαίνει απο την πίσω έξοδο.

-Αδύνατον! Καλύτερα να τοποθετήσουμε απο ένα επιστάτη σε κάθε είσοδο και να απαγορεύσουμε κάθε έξοδο!

-Μα τότε πως θα νομιμοποιηθεί η μπροστινή είσοδος συνάδελφε;

• Το βρήκα! Η είσοδος θα γίνεται έξοδος ή το αντίστροφο όταν θα μας στέλνουν σχετικές εγκυκλίους απο το Υπουργείο. Απλούστατον! Θα είμαστε Πόντιοι Πιλάτοι και θα τηρούμε και ό,τι μας λένε οι «απο πάνω».

-Εσείς τι λέτε συναδέλφισσα;
-Μήπως παίζω σε θεατρικό του Ιονέσκο;
-Χρονοτριβείτε!!
-Εσείς τι λέτε κυρία Κ.,;
-Εγώ θα υποταχτώ στον Νόμο. Άν μου ζητήσουν να πάρω πίπες ως διατεταγμένη υπηρεσία, εν ώρα υπηρεσίας, να ξέρεις ότι θα το κάνω συνάδελφε! Άλλωστε είμαι δημόσιος υπάλληλος άρα κάνω ό,τι μου πει ο ανώτερος ιεραρχικά.

• Ζήτω ο Κομφουκιανισμός εν Ελλάδι!
• Ησυχία! Η απόφαση ελήφθη. Πρώτα μια δόση επίπληξης. Άν ο ασθενής δεν αντιδράσει χορηγούμε αποβολή. Κι αν ακόμη επιμένει να βγαίνει απο την μπροστινή είσοδο τότε ένα ηλεκτροσόκ αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος θα ήταν ό,τι πρέπει! Έτσι μόνο θα γίνει ο άσωτος υιός ένας υιός καθωσπρέπει!

• Απόσπασμα απο το ανέκδοτο βιβλίο  " Κόκκινα παπούτσ(ι)α,
  Άγαλμα-Μανιτάρι,το κρυφό σφάλμα του Lacan & του Freud"