Τώρα
που ο αυχένας των μαθητευόμενων σκύβει
αρκετά δουλικά μπορεί να τους ρίξει ο
Επόπτης τους την πρώτη ερμηνευτική
σφαλιάρα.
«Εδώ είσαι
εσύ…βλέπεις; Συγκεντρώσου!» λέει στον
φοβικό μαθητευόμενο και με την ίδια
φράση «εδώ είσαι εσύ…» απευθύνεται
οργισμένος προς την αιώνια εξηντάχρονη
έφηβη που θέλει να φύγει τρέχοντας αλλά
κρατιέται, «εκεί είναι ο υπομανιακός…»
γράφει σε λευκό χαρτί σαν προπονητής
προς τους παίκτες του που είναι στουρνάρια
και κινδυνεύουν να χάσουν το ματς από
μαλακίες «το πιάσατε;…»
Κανείς δεν
απαντάει.
Το ερώτημα είναι
μια απλή πάσα προς την ομάδα που πρέπει
να βγει εκτός αγωνιστικού χώρου. Να
αφήσουν την μπαλιά ανεκμετάλλευτη. Τα
υπόλοιπα είναι ευκολάκια «που, ποιος,
πότε, πως και τα σχετικά…».
Όσο τον κοιτάζουν
με το βλέμμα της αγελάδας άλλο τόσο
παρατείνει το ερμηνευτικό μοντελάκι
σε ένα θεατρικό μονόλογο.
«Να μην του
δίνετε χρόνο. Να του λέτε «τι σου συμβαίνει
αυτή τη στιγμή…μείνε στη στιγμή! Αν δεν
απαντήσει αμέσως ή πάει να σας αλλάξει
πρόταση ή θέμα σταματήστε τον! Αν
χρειαστεί βγάλτε τον έξω και από την
ομάδα. Απαγορεύστε του την χρήση κινητού,
πείτε ότι είναι εθισμένος στο playstation
και παραπέμψτε τον στην απεξάρτηση και
θα του φύγει όλη η μαγκιά όταν του δώσουν
την πρώτη φαρμακευτική αγωγή».
Πίνει μια γουλιά
νερό, γλείφει τα χείλη του, σκουπίζει
το ιδρωμένο του μέτωπο με την παλάμη
του και συνεχίζει ακάθεκτος. «Εμένα
όταν πάνε να μου ξεφύγουν από το εδώ και
τώρα τους τρελαίνω στην μάνα τους και
στον πατέρα τους. Μέχρι την γιαγιά τους
ανακρίνω και τους φορτώνω ενοχές από
καταβολής κόσμου να δω τους αρέσει να
ξεφεύγουν στο παρελθόν; Να δεις μετά
πως κάθονται σαν κότες και κακαρίζουν
στο κοτέτσι… Αν βρεθεί κανένας αντιρρησίας
και μου κάνει τον καμπόσο του ρίχνω 100
ερμηνείες σε 10 δευτερόλεπτα και ζαλίζεται.
Πιάνει τους κροτάφους του, βουλώνει τα
αυτιά του, πήζει το κεφάλι του, τουμπανιάζει
και σε λίγο ξεστομίζει ένα «παραδίνομαι!»
που είναι όλο δικό μου!»
Οι οχτώ μίζερες
φάτσες σε αυτό το σημείο χειροκροτούν
και ο Επόπτης τους κάνει νεύμα να
σταματήσουν κορδωμένος σαν παγώνι.
«Ευχαριστώ…αρκετά…»
Μόνο που χάνει
την μπάλα για λίγο μέσα από τα πόδια του
και ακουμπώντας τις παλάμες του σε στάση
προσευχής ψιθυρίζει προς τον αφαλό του
«ευχαριστώ Επόπτη… συγγνώμη Επόπτη».
Η περιφερειακή του όραση έχει περιοριστεί
πολύ, έχει ιδρώσει, έχει αλλάξει δέκα
χρώματα και τραυλίζει την επόμενη
παρατήρηση προς την ομάδα «από τι είναι
φτιαγμένο αυτό το τραπεζάκι;»
Οι οχτώ μίζερες
φάτσες έχουν σαστίσει.
«Από ξύλο…»
απαντούν με μια φωνή.
«Όχι…από τσίγκο!»
τους απαντάει με στόμφο τετράχρονου
πιτσιρίκου που δεν θέλει να ακούει
διαφωνίες. Το ένα του μάτι έχει αποκλίνει
από τον άξονα του προσώπου του και τους
κοιτάει σαλεμένο.
«Ένας συνδετήρας
έχει πέσει κάτω!»
Και οι οχτώ
μίζερες φάτσες κοιτούν προς τα εκεί που
δείχνει το δάχτυλό του.
«Τι κοιτάτε σαν
βλάκες; Μαζέψτε τον!»
«Τον συνδετήρα;»
«Ποιον συνδετήρα
πανηλίθιοι; Τον κρατούμενο που πάει να
σας ξεφύγει από το εδώ και τώρα!»
Οι οχτώ μίζερες
φάτσες χειροκροτούν ανακουφισμένες
για το θεατρικό του Επόπτη. Παραλίγο να
την πατήσουν και να τον περάσουν για
υπομανιακό…
Πάρτε ασκήσεις
για το σπίτι.
Άσκηση πρώτη:
Δίνουμε στον κάθε κρατούμενο της ομάδας
πέντε πετραδάκια να τα δώσει στον διπλανό
του και να πει μια σκέψη για κάθε πετραδάκι
στο εδώ και τώρα.
Άσκηση δεύτερη:
«Ποιος φαντασιώθηκε τι…». Όποιον πιάνετε
να φαντασιώνεται κάτι ,θα τον εξαναγκάζετε
να επιστρέφει στο εδώ και τώρα μέσα από
βασανιστήρια για να μην ξαναφαντασιωθεί…
«Δεν το κατάλαβα…»
διακόπτει η αιώνια εξηντάχρονη έφηβη.
Την στραβοκοιτάζει
και της το επεξηγεί «τι δεν κατάλαβες
καλέ;! Ας πούμε…αν φαντασιώνεται ότι
λιάζεται σε καμιά παραλία θα τον περάσετε
μέσα από εγκαύματα, ηλίαση, κινούμενη
άμμο κτλ, να δούμε θα του αρέσει να το
ξανακάνει ή θα κοιτάει τον απέναντι
τοίχο και θα σας λέει και χίλια ευχαριστώ
στο εδώ και τώρα;»
Οι οχτώ μίζερες
φάτσες ξαναχειροκροτούν και η αυλαία
κλείνει για την ώρα…
 |
| photo gianpal333 |
