photo by gianpal333
Ανατομικά μπορεί να μην έχεις πέος. Για τον Freud, το να "είσαι
ευνουχισμένη" με φαλλική έλλειψη σε κάνει να στρέφεσαι προς την αγάπη ενός
άνδρα. Προς μια εκδοχή του "λυκο-φαλλού" που περιμένεις να σου τον
φέρουν στο πιάτο, αν είσαι εκδοχή Κοκκινοσκουφίτσας. Για τον Lacan δεν
κυνηγάς το πέος αλλά τον φαλλό ως σημαίνον στον τόπο του Άλλου.
-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;
Να το’χεις, να μην
το’χεις ή να είσαι; Τι να είσαι για τον
Άλλο; Ο Lacan
σε τοποθετεί σαν παρτενέρ ενός αρσενικού υποκειμένου. Οπότε έχεις να επιλέξεις
ανάμεσα σε τρείς εκδοχές α) να είσαι
ο φαλλός, η εξυψωμένη πριγκηπέσσα για να προσπέσεις στα πόδια του β) να είσαι το αντικείμενο που κινεί
την επιθυμία του (το μουνί σέρνει καράβι…) γ)
να είσαι το σύμ-πτωμά του ώστε πάνω σου να φιξάρει την απόλαυσή του.
Αν είσαι αγοράκι,
μπορείς να δεις το σώμα της διαμελισμένο σε εικονίτσες φετίχ που στροβιλίζονται
στην περιφέρεια ενός εικονικού σώματος χωρίς εικόνα σώματος. Χωρίς σάρκα. Χωρίς
πραγματικό σώμα. Τα κόκκινα ρούχα της φεύγουν από μόνα τους, χωρίς καν να την
αναποδογυρίσεις, και αιωρούνται στον χωροχρόνο χωρίς βαρύτητα. Δεν τα βγάζει
για σένα μόνο. Βγαίνουν από μόνα τους. Η σκούφια και η φούστα γίνονται
δορυφόροι γύρω σου την στιγμή που ψάχνεις ένα νέο διαδικτυακό σώμα για να
συνδεθείς μαζί του στην πρίζα της απόλαυσης…
-Λύκε, λύκε είσαι εδώ;
-Ανοιχτά είναι. Φτάνει
να γυρίσεις το χερούλι!...
