Ο Lacan συνήθιζε να λέει ότι δεν παύει να
εγγράφεται το Πραγματικό. Εγώ θα σας έλεγα ότι δεν παύει να εγγράφεται το έγκλημα
της υποβολής και της πρόβλεψης. Εκτός αν το μόνο Πραγματικό είναι
το Έγκλημα, οπότε θα συμφωνούσα με τον Lacan, αλλά δεν νομίζω ότι το προσέγγιζε
όπως εγώ. Όταν εγγράφεις το ίδιο στο ίδιο, την υποβολή στην ύπνωση και την
ύπνωση στην υποβολή, είναι σαν να ράβεις διαρκώς ένα κουμπί με διαφορετικού
χρώματος κλωστές. Δεν αλλάζει το κουμπί. Ούτε φεύγει από τη θέση του. Ούτε
υπάρχει κανένας λόγος να το σταθεροποιείς στη θέση του μια που δεν έχει καμία
πρόθεση να φύγει από εκεί που το έραψαν. Εκτός αν φοβάσαι την επιθυμία του
κουμπιού να βρει το «κουμπί» σου και να την κάνει…Οι κλωστές που το συνθέτουν
ως βιομηχανικό προϊόν είναι: η παραγωγή διαταραχών, η αναπαραγωγή τους, η
διάθεση στην αγορά νέων συμπτωμάτων και η διακίνηση και η κατανάλωση του ίδιου
σετ ασθενών παρέα με νέας κοπής σημαίνοντα που τους φακελώνουν. Ένα υφαντό
δίκτυο simulacra με κομμάτια ύφανσης (data) που καταλήγουν να είναι προγραμματισμένα σε «menu» λεκτικό, συντακτικό, γλωσσολογικό
και νεκρό τυλίγει τους ανθρώπους σαν σάβανο.
Θα σας πω
από την κλινική μου εμπειρία ότι η υποβολή δεν είναι τόσο απλή όσο νομίζετε.
Υπάρχει υποβολή της προσποιητής καλοσύνης και ευγένειας που ξεκινάει από το
σπίτι, το σχολείο και έχει ξεκάνει πολλά κορίτσια κάνοντάς τα «κοριτσάκια» που
ζητούν συγγνώμη που αναπνέουν, που πιστεύουν ότι φταίνε για όλα και που
κάθονται σε όλους μια που δεν ξέρουν να πουν το «όχι» και αργότερα γίνονται
μέγαιρες. Υπάρχει υποβολή με δωροδοκία ( λεφτά, βαθμοί, αξιολογήσεις,
στατιστικές, απόδοση σε νούμερα) «αν καείς…θα πάρεις αυτό που θες…» που
συρρικνώνει πολλά αγόρια σε αδύναμα «αγοράκια» με υπαλληλικές σχέσεις όπου
σκύβουν το κεφάλι σε κάθε πατρικού τύπου εξουσία στην δουλειά τους ή στο σπίτι
τους. Συνήθως ο υπνωτισμένος θάβει «το
κακό» που του συμβαίνει ή το ερμηνεύει θετικά μέχρι να έρθει ένα γερό σύμπτωμα
και να τον κολλήσει στον τοίχο. Τότε «τα χάνει» και είναι η σειρά της Πρόβλεψης
να χαρεί για τα νέα πελατάκια της.
«Στα’λεγα!...»
 |
| photo gianpal333 |
Η παλιά Πρόβλεψη
(δεισιδαιμονίες, μαντείες, χρησμοί κτλ) μεταλλάχθηκε στην γνωστή σας Πρόληψη
υγείας, γι’αυτό είναι τόσο δελεαστική. Τόσο απλά κλείνεις τα μάτια στην
θρησκεία και στον παγανισμό για να στα ξανασερβίρουν ως Επιστήμη. Δεν αργεί να φτάσει και το ιδανικό μοντέλο ζωής, οι τέλειες
αναλογίες και η αισθητική απόλαυση του Υψηλού, του Αγαθού και του Ωραίου με την
μορφή του Πράγματος (das ding) και της αναπαράστασής του. Το μόνο
που κάνεις τότε είναι να προσπαθείς να θυμηθείς ωραίες στιγμές και να τις
επιμηκύνεις στο άπειρο. Μόνο που αυτό δεν είναι έξοδος στη ζωή αλλά είσοδος
στην Κόλαση…
