 |
| φωτο gianpal333 |
Ο φαλλός
είναι πια ένα όργανο χωρίς σώμα. Ένα λακανικό φαλλικό σημαίνον που δεν
παραπέμπει στο φροϋδικό πέος αλλά σε μια εκδοχή «καθαρού σημαίνοντος». Όμως
είναι ένα σημαίνον που τραυλίζει όταν γίνεται όργανο εξουσίας. Τότε γίνεται ένα
«αντικείμενο-όργανο» που μιλιέται και παπαγαλίζει έναν «συμβολικό ευνουχισμό»
του κώλου.
Αν
αναρωτιέστε «γιατί του κώλου;» θα σας αναλύσω την πρωκτική του διαστροφή. Γιατί
το «στενό πέρασμα» στις ψυχαναλυτικές σέκτες, στις μυστικιστικές αιρέσεις και
στα κόμματα που συσπειρώνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και κατακράτησης του
Λόγου του κάθε υποκειμένου, μπορείς να το διαβείς μόνο με μύηση από την «πίσω
πόρτα»… Πρέπει να είσαι διαθέσιμος για διείσδυση (να τον πάρεις) ή για εξώθηση
(να τον δώσεις) για να μεταβιβάσεις την ορολογία ή το discourse, στο οποίο αιχμαλωτίζεσαι κάθε φορά.
Ο υποτιθέμενος «συμβολικός ευνουχισμός» δεν τέμνει ούτε περι-τέμνει το
σημαίνον. Πέφτει με τα μούτρα στο παλιό γνωσιακό δίπολο (καθαρός/βρώμικος ως
προς την πιστότητά του στο μοντελάκι της ορολογίας μας) και κόβει περιοχές
ανάμεσα στο σώμα της σέκτας και στο πεδίο του μεταφυσικού ασώματου( συλλογικό
υποκείμενο). Βέβαια η γλώσσα έχει σώμα αλλά έχει και μαύρες τρύπες στις οποίες
πέφτουν οι μυημένοι για να σώσουν τον master τους από την βουβαμάρα που τον κατακλύζει. Το μόνο που
ευνουχίζουν, με συμβολικό επίχρισμα, είναι το σώμα του Λόγου του κάθε
υποκειμένου που φοβάται να είναι άνθρωπος και να ενσαρκώνει τον Λόγο του.
Φοβάται να είναι άντρας ή γυναίκα και να έχει φύλο. Θα πρέπει να ξεφυλλίσει
πρώτα το εγχειρίδιο της αίρεσης για να δει αν του το επιτρέπουν.
Αν
εξ-ουδετερώσεις το φύλο από το σώμα σου τι σου απομένει;
Ένας φαλλός
που ίπταται καβλωμένος και μια σχισμή κλειτορίδας που αναπνέει σαν μύτη
βουλωμένη από συνάχι…
