Μια
πανοπτική γνώση υπάρχει αντί για σένα.
Σε κατατάσσει, σε κόβει, σε ράβει,
διεισδύει μέσα σου, εξιχνιάζει και το
παραμικρό πάνω σου και αντί να εμφανίζεσαι
ως άνθρωπος στο Πραγματικό, εξοντώνεσαι
σαν πραγματικό αντικείμενο στο Πραγματικό
και από εσένα μένει μόνο η εικόνα σου
κάπου ποσταρισμένη για να δείχνει ό,τι
κάποτε υπήρξες σαν εικόνα. Ή γίνεσαι
αρχαιολογικό υλικό, απολίθωμα, ένας
σωρός από πέτρα, ξύλο, μέταλλο, που κάποτε
ήταν άγαλμα στην είσοδο ενός πολυτελούς
ξενοδοχείου και προσποιούνταν τον
ακίνητο, αγέλαστο και υπάκουο άνθρωπο.
Ακόμη και τα θραύσματά σου στο πουθενά
δεν αγγίζουν το πιο Πραγματικό από όλα.
Εσένα…
Το
θέμα της παρουσίας σου και της απουσίας
σου ως υποκείμενο της επιθυμίας, του
λόγου σου, της ίδιας σου της σάρκας και
των οστών σου μένει εντελώς ανέγγιχτο
ενώ σε απογράφουν, σε πάνε σε στρατόπεδα
εργασίας, διασκέδασης, αναπαραγωγής,
για να κρύψουν ότι ήδη έχει προηγηθεί
ο θάλαμος αερίων… Πνίγεσαι με το ίδιο
σου το σάλιο. Όλα φαντάζουν αληθινά και
επιστημονικά. Σε πηγαίνουν από αλήθεια
σε αλήθεια και τελικά όλο και πιο πολύ
βυθίζεσαι στην ψευδαίσθηση. Αν μέσα
σ’αυτήν την δήθεν επιστημονική αλήθεια
εστιάσεις σε κάτι που την υπερβαίνει
σε περνάνε για τρελό ενώ είσαι ο μόνος
λογικός που το είδες. Είδες το Φίδι της
Εδέμ να «κάνει σαν»
να είναι ο ίδιος ο Θεός. Σκέτο τεράστιο
κεφάλι, κούφιο αλλά γεμάτο με γνώση
τύπου ολικής διείσδυσης, χωρίς σώμα και
με απόληξη μιας ουράς που την χώνει
παντού…Σου κόβει τον συνειρμό, απορρίπτει
κάθε μεταφυσικό, υπερφυσικό, κάθε
ακατάληπτο για αυτή την γνώση, διαγράφει
ό,τι υπερβαίνει τα κουτάκια της ταξινόμησής
της και τα κάνει όλα μηχανιστικά και
μηχανορραφίες. Στην ουσία εξοντώνει
την ίδια την γνώση και την σκέψη ενώ
«κάνει σαν»
να σου τις δίνει απλόχερα για κοινή
χρήση. Δεν αντέχεις άλλο να παίρνεις
και να δίνεις λογαριασμούς χωρίς να
υπάρχεις αλλά προηγείται το να είσαι
λειτουργικός.
Πάει
περίπατο η μάγισσα και το σκουπόξυλό
της αλλά στη θέση της έχεις χερούλια
στα ντουλάπια σου που αστράφτουν από
καθαριότητα. Χερούλια καθαρά-απορρυπαντικά-λάμψη
που διαρκεί. Μέχρι εκεί μπορείς να
σκεφτείς. Και πάλι από την αρχή. Να πας
να αγοράσεις και να καθαρίσεις για να
ξαναδείς αυτή την λάμψη στα χερούλια.
Μέχρι
εκεί…
Το
τρίπτυχο της συμφοράς δεν μπορείς να
το σκεφτείς. Τουλάχιστον με την μάγισσα
και το σκουπόξυλο θα είχες κάτι για να
αναρωτηθείς…Η εξόντωση των μαγισσών
στις μέρες μας έχει και άλλη επίπτωση.
Όνειρα, επιθυμίες, πηγές, ροές, εξοντώνονται
κι αυτά. Η θρησκεία του «κάνω σαν» γαμάει
και δέρνει τους πιστούς της. Τους κάνει
μινιατούρες και τους αφήνει να ψευτοζούν
σε μακέτες πόλεων.