Κανείς να
μην είναι αδέσποτος, σου λένε. Το μόνο ζωντανό που γαβγίζει στην «σιωπή» που
έχει ντύσει σαν σάβανο τα σπίτια είναι το ζωάκι που το εκπαιδεύουν για να μένει
στον τόπο. Εξάρτηση-εξάρτημα-αντιστάθμισμα μαζοχιστικού κέρδους: όλα σε πακέτο
για το σπίτι! Ο Freud αντί να δει τον απέθαντο βαμπιρισμό της λιβιδινικής ενέργειας από βαμπίρ
οιδιποδείου κυκλώματος που την ρουφάνε κάθε μέρα με επενδύσεις «εσύ κάνεις για
γράμματα», «εσύ για μανικιούρ», ή «αυτή κάνει για σπίτι, παιδιά, νοικοκυριό»,
«αυτή κάνει για πουτάνα…», «ο Ερμής κάνει για φύλακας του σπιτιού» κ.λπ,
καθηλώθηκε στο να διατηρήσει καθαρό τον δυϊσμό ενόρμησης ζωής-ενόρμησης
θανάτου. Έτσι μπήκαμε στα λημέρια μιας μήτρας που τρώει τα παιδιά της και τους
απαγορεύει να την προδώσουν. «Δεν επιτρέπεται να αγαπήσεις εκτός της φυλής σου,
της σέκτας σου, του στρατοπέδου των Ιδεών σου, καμιά άλλη…γλώσσα, εικόνα,
αίσθηση…για να μην πούμε για άνθρωπο». Έτσι χτίζονται οι σύγχρονες Βαβέλ!
Αν ακολουθήσουμε το κυκλικό μονοπάτι της
ενόρμησης που τρεκλίζει γύρω από τα μερικά αντικείμενα σαν μεθυσμένος ναύτης
και γυροφέρνουμε ως μερικά αντικείμενα ένα άλλο μερικό αντικείμενο-στόχο, δεν
θα φτάσουμε στην πηγή της απόλαυσης αλλά στο οιδιπόδειο σπίτι μας. Όπως συνέβη
με την Αλίκη μέσα στον καθρέφτη. Όποιο μονοπάτι και αν έπαιρνε κατέληγε στην
αφετηρία της. Στο σπίτι της. Ο Lacan που εκκενώνει την ενέργεια από την ενόρμηση και την κάνει
κύκλωμα, απλά την μετουσιώνει και φτάνει από άλλο κυκλικό μονοπάτι (ομόκεντροι
κύκλοι-σπείρα-σαγήνη) σε αδρανή στάσιμα νερά που μυρίζουν μαζοχισμό βουτηγμένο
στην απόλαυση του πόνου. Εδώ χρειάζεται επειγόντως ένα fall out από την ενόρμηση θανάτου και τον
πόνο. Το fall in…το ερωτικό, το κρατάμε αρκεί να μην βυθίζεται στον πόνο της
δήθεν αγάπης. Η αγάπη δεν έχει πόνο. Η απόλαυση έχει πόνο και για να σας λύσω
κι ένα λακανικό γρίφο θα σας πω ότι η άλλη
απόλαυση είναι ο μαζοχισμός!
Ακόμα και το
«χύμα» εναλλακτικό στυλάκι εύκολα ευθυγραμμίζεται μαζοχιστικά μέσα σε ένα καλούπι
σαδιστικής σημασίας «πρέπει να υιοθετούμε αδέσποτα, να τα φροντίζουμε, να
κουραζόμαστε, να μην έχουμε που να τα αφήσουμε, να μένουμε σπίτι για να τους
κάνουμε παρέα, κ.λπ.». Τα μόνα αδέσποτα είναι οι ιδιοκτήτες τους. Τα δυο γατιά
στο σπίτι δεν είναι αρκετά. Πρέπει να πάρουν και δυο σκυλιά. Ούτε αυτά όμως
είναι αρκετά… Δράσεις, δράσεις, για άλλοθι…Δεν ζεις γιατί δεν έχεις χρόνο.
Πρέπει να φροντίσεις τα «παιδιά σου». Τα ζωάκια έχουν μεταλλαχθεί μαγικά σε
παιδάκια και η οικογένειά σου είναι πολύτεκνη. Πρέπει να πάρεις και μεγαλύτερο
αμάξι. Πρέπει…
«Άχ!, βάχ!,
ούφ!»
Τα πρώτα
φουσκώματα ήρθαν. Το στομάχι φουσκώνει, κάνει δίπλες και κρύβει τον αφαλό σου.
Δεν βλέπεις τον αφαλό και πιστεύεις ότι δεν έχεις αφαλό. Δεν ξέρεις από πού
ξεκινάει το στομάχι και που καταλήγει η κοιλιά. Είναι όλα κοιλιά. Σε βαραίνει
και την βλαστημάς. Πας στο γυμναστήριο για να ξεφουσκώσεις, να βρεις άλλο ένα
άλλοθι για το φονικό εναντίον του εαυτού σου, προσπαθείς να είσαι κάπου μόνος
με τα μηχανήματα και τα ακουστικά στα αυτιά σου και έρχονται τα αρπακτικά με
τις νόρμες παραμάσχαλα για να σε φάνε: «δεν το κάνετε σωστά!», «φέρατε πετσέτα,
λουκέτο για το ντουλαπάκι σας, φέρατε;…», «όχι έτσι!, έτσι!», «πρώτα το ένα
πρόγραμμα, μετά το άλλο και μετά αν δεν…» όλη την ώρα σου πιπιλίζουν το μυαλό
σαν διαφημιστές μυών και οργάνων. Ιδρώνεις, δυσφορείς με την ίδια σου την οσμή
που δεν μυρίζει αποσμητικό και είσαι υπό το βλέμμα του εκπαιδευτή σου σαν
σκύλος! Φεύγοντας μαζί με ένα σφίξιμο στο στομάχι, μια μέγγενη στα μηνίγγια και
μια ανατριχίλα στην πλάτη παίρνεις δώρο και ένα πακέτο ψυχαναγκασμών που δεν
είχες ποτέ πιο πριν. Ο αστράγαλος σου φαίνεται χοντρός, οι πλάτες στενές, η
κοιλιά πλαδαρή, κ.λπ. Αν σιγά σιγά γίνεσαι σκύλος χρειάζεσαι και εκπαιδευτή
σκύλων για να σου δίνει εντολές
«Ερμή!, μείνε!!».
Μένεις. Ούτε καν διανοείσαι να φύγεις. Χωρίς
να το θες κλωτσάς την επιθυμία σου να πάει λίγο παραπέρα και αν σε ζορίσει την
κυνηγάς με ένα σκουπόξυλο ή της γαβγίζεις σαν να βλέπεις γάτα.
 |
| photo gianpal333 |
