Ο καθένας
γνωρίζει μόνο τις ατάκες του, τον ρόλο του, τα λέει και κατεβαίνει από την
σκηνή πιο απογοητευμένος από πριν. Δεν μπορώ, σαν ψυχαναλύτρια, να μην βλέπω
την τύφλα του συστήματος. Το οικοδόμημα μπάζει νερά από τα θεμέλια της ενόρμησης
του θανάτου του Freud. O Freud επινόησε κάτι, χωρίς να το κάνει σημαία του, μπορεί να έκανε και λάθος,
πάντα το έλεγε, αλλά οι διάφοροι «ψυχαναλυτές» στον ψυχαναλυτικό χώρο έτρεξαν
να το κάνουν σύστημα χωρίς να εξαιρείται
και ο Lacan. Αναρωτιόμουν γιατί τόσοι αναλυόμενοι
που πέρασαν από φροϋδικά και λακανικά πεδία έρχονται και μου λένε ότι η ανάλυση
είναι πολύ οδυνηρή, ότι έτσι πρέπει να’ναι, να είσαι σκυθρωπός, να έχεις
έλλειψη, να στενάζεις γιατί έτσι είναι η ζωή, γιατί παντού υπάρχει κενό και
τρύπες, γιατί όλα καταλήγουν σε απόρριμμα, γιατί πρέπει να συμβιβάζεσαι με το
σύμπτωμά σου και να το διαχειρίζεσαι και άλλα τέτοια μαζοχιστικά και φρικτά
συμπεράσματα χωρίς επιθυμία, χαρά, αγάπη και ζωή. Χωρίς να ρέει τίποτα για
αυτούς. Αυτό το βαμπιρικό κατασκεύασμα που πουλάνε στους ανθρώπους δεν είναι
ψυχανάλυση.
Για μένα,
κλινικά, η ενόρμηση θανάτου είναι μεγάλο σφάλμα. Θα σας έλεγα ότι δεν υπάρχει
αλλά δεν θέλω να προσθέσω άλλο ένα «δεν υπάρχει» στα όσα έβαλε ο Lacan και μετά να διαιωνίσω το δικό του
σφάλμα. Όταν δίνουμε έμφαση στο «δεν υπάρχει» χωρίς να το αναλύσουμε σε βάθος,
πετάμε ατάκες στον αέρα που στοιχειώνουν τους ανθρώπους. Είναι όπως όταν
διαγράφετε κάποιον εραστή ή ερωμένη ενώ δεν τον/την έχετε ξεπεράσει και τότε
σας ακολουθεί παντού η αναπαράστασή του/της. Κάθε ορμή είναι ορμή θανάτου, λέει
ο Lacan (Ec,848). Να λοιπόν πως καταλήγουν όλα
σε απόρριμμα! Τα μερικά αντικείμενα τραβούν την απόλαυση σαν μαγνήτης αλλά ποτέ
δεν ενσαρκώνονται σε άνθρωπο. Γίνονται σκέτοι μηχανισμοί, άψυχα σώματα και «δεν
πεθαίνουν»… Όταν βλέπουμε παντού ενόρμηση θανάτου τότε ζούμε σχέσεις εξάρτησης,
τυφλές και βουβές. Σας δίνω μια σκηνή καθημερινής τρέλας τέτοιου τύπου και σας
αφήνω να το σκεφτείτε.
Κάθε πρωί
σαν ρομπότ πάει βόλτα στο supermarket, μετά ένα πέρασμα από τον χασάπη,
μαγείρεμα και ύπνος. Η τηλεόραση είναι πάντα ανοιχτή χωρίς να την βλέπει
κανείς. Το απόγευμα ντύνεται, στολίζεται και τρέχει για να γράψει εξετάσεις
στους γιατρούς. Προληπτικά παίρνει και «μαγικά χαπάκια» για να μην νιώθει
εκείνο το σφίξιμο στο στήθος. Το βραδάκι κάθεται μπροστά στην οθόνη, το αυτί
βουίζει από την συνομιλία με την κολλητή και με μια περίεργη έξαψη διηγείται
όλο χαρά την ημερήσια διάγνωση που πήρε,
«Να δεις τι
μου βρήκε ο γιατρός! Ναι, καλέ…που να στα λέω, έχω αυτό, εκείνο, το άλλο…αύριο
θα πάω να μου γράψει κι άλλες εξετάσεις!...»
 |
| photo gianpal333 |
