Τα κυκλικά
φλεγόμενα δρομολόγια εγκλωβίζουν τα θύματά τους. Οι εξωτερικοί δρόμοι κλείνουν και οι
εσωτερικοί παίρνουν σχήμα σαλιγκαριού. Οι άνθρωποι καίγονται κυριολεκτικά και
μεταφορικά από μια κυνική πρόληψη που δήθεν όλα τα έχει υπό έλεγχο αλλά στην
ουσία σκοτώνει. Τα συμβάντα γίνονται γρήγορα σκέτες ειδήσεις. Νέες φοβίες
προκύπτουν. Όλα ενοχοποιούνται για να μην δεις τον ένοχο. Η πυκνή βλάστηση
είναι πια ύποπτη, οι στάλες της βροχής ξυπνούν πανικό για επερχόμενο κατακλυσμό,
ο τρόμος παίρνει μεταφυσικές διαστάσεις και η μικροπολιτική θριαμβεύει. Για να
δούμε πως ξεκινούν και άλλες φλογίτσες, αθέατες, σε μέρη χωρίς βλάστηση που
είναι δήθεν ασφαλή.
Για να πάμε
στα παιδιά…
Σε μια
αίθουσα τα παιδάκια γίνονται σπιούνοι. Τα μαθαίνουν να καταδίδει αθόρυβα το ένα
το άλλο στη δασκάλα. Σηκώνεται ξαφνικά από το καρεκλάκι του ένα αγοράκι,
πηγαίνει πίσω από το συρόμενο διαχωριστικό και καρφώνει τον διπλανό του.
Έρχεται και ξανακάθεται σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Ο διπλανός του σκούπισε
τις μύξες του χωρίς χαρτομάντηλο. Το εκπαιδευόμενο καρφί ξανασηκώνεται για να
καρφώσει ξανά. Μάλιστα παρατήρησε ότι κάποια μύξα ίσως να άγγιξε το παντελόνι
της φόρμας του. Η δασκάλα έξαλλη βγαίνει από το διαχωριστικό, πιάνει τον
μυξιάρη και τον βάζει τιμωρία παράμερα στην αίθουσα. Του χώνει ένα χαρτομάντηλο
στο χέρι και ένα πακέτο ανοιχτό δίπλα του. Είδα την σκηνή μπαίνοντας. Μόλις με
βλέπουν τρέχουν όλα μαζί, και ο τιμωρημένος, και ζητάνε αγκαλιά. Μετά όλα τα
παιδιά θέλουν επειγόντως τουαλέτα. Τον τιμωρημένο τον ελευθέρωσα και τώρα
τρέχει κι αυτός για τουαλέτα. Στοιχίζονται στην πόρτα και διευκολύνει το ένα το
άλλο για να τελειώσουν γρήγορα και να μην χάσουν την συνέχεια του παραμυθιού. Η
επιθυμία τους ενεργοποίησε τις ανάγκες! Αντίθετα από τα ενήλικα παιδάκια που νομίζουν
ότι η επιθυμία είναι η ανάγκη τους!
Ένας
μικρούλης ψιθυρίζει ένα μονόλογο τόσο σιγά που δεν ακούγεται. Πότε πότε
σφυρίζει σαν καράβι. Άλλοτε ακούγεται σαν μακρόσυρτος ήχος σειρήνας. Είναι
δίπλα μου. Μετά του έρχεται η έμπνευση να μου μαγειρέψει κάτι να φάω.
Χρησιμοποιεί τις κουτάλες, τις πιρούνες και το ανακατευτήρι σαν υποκατάστατα
της βίδας και του κατσαβιδιού που του εξαφάνισαν μυστηριωδώς. Με πλησιάζει με
ένα κουταλάκι, ένα πιατάκι και ένα φρούτο. Δοκιμάζω.
«μμμ, πολύ
ωραίο!»
Ανασηκώνει
το φρύδι του σαν μεγάλος και μου γνέφει «όχι». Αμέσως μετά μου λέει «θα το φας
όλο!».
Αυτή είναι η
αναπαράσταση της τραγωδίας του όπως και των άλλων παιδιών. Χωρίς πραγματικό
παιχνίδι και με «φαγητό» που πρέπει να το φάνε όλο είναι εγκλωβισμένα και
φλέγονται χωρίς κανείς να καταλάβει ότι καίγονται!
 |
| photo gianpal333 |
