Το αντάμωμα του άχρονου με την ψύχωση και το Υψηλό
του Στόχου δεν αργεί να φανεί. Η έκλυση της ψύχωσης συμβαίνει όταν μπεις μέσα
στην τρύπα του Πράγματος έχοντας βυθιστεί ήδη στην δική σου μαύρη τρύπα. Παγώνει
ο χρόνος όταν δεν εγγράφεται κάτι από την δική σου ιστορία που να μπορείς να
θυμηθείς. Μια θολή γραμμή απώθησης σε περιφέρει σαν έκθεμα «κάπου πήγα…κάτι
άκουσα…διάβασα κάτι…». Τίποτα δεν εγγράφεται καθαρά. Θρυμματίζεις το σημαίνον.
Λες ότι είσαι πλήρης. Μετά φοβάσαι να μην σε πουν ψυχωσικό και δέχεσαι ότι
είσαι διαγραμμένος. Κάπου παγιδεύεσαι ανάμεσα στο πλήρες υποκείμενο και στο
διαγραμμένο υποκείμενο, κατά Lacan. Η διαλεκτική αυτή του Lacan οδηγεί
σε αδιέξοδο. Αφού είναι αδύνατο να δεχτείς ότι είσαι πλήρης (μομφή ψύχωσης)
αναστρέφεται η πληρότητα και πηγαίνει στο διαγραμμένο υποκείμενο. Τώρα είσαι
«πλήρης» μέσα στον διαμελισμό σου. Το μόνο πλήρες είναι η διαγραφή σου! Αυτή είναι μεγάλη απάτη και πολύ επικίνδυνη
για το είναι του ανθρώπου. Διαγράφεσαι, γίνεσαι ασθενής και σε βάζουν κάτω από
τα διαγράμματα της πάθησής σου που κρέμονται από το νοσοκομειακό κρεβάτι σου.
Πολλοί παγιδεύτηκαν κρεμασμένοι από σημαίνοντα που δεν σημαίνουν τίποτα. Τα
σημαίνοντα γλιστρούν γιατί είναι ιπτάμενα. Δεν αγκιστρώνονται πουθενά.
Γλιστρούν σαν φούσκες. Πετούν σαν μπαλόνια. Μαθήμια, αλγόριθμοι, χάσματα, κενά,
κύκλοι, θυμίζουν λογιστική της λιβιδινικής οικονομίας και όχι ψυχανάλυση. Ο
άνθρωπος άρχισε να φοβάται πια το πλεόνασμα, την ροή της επιθυμίας, την αγάπη
χωρίς ανταλλακτική αξία και να τα θεωρεί όλα αυτά ύποπτα για ψύχωση.
Έτσι φτιάχνεται η κουνελότρυπα των ομόκεντρων κύκλων
και οι πιστοί της κούνελοι που πέφτουν μέσα. Η πληρότητα νομίζουν ότι είναι η
τρύπα! Τρυπώνουν λοιπόν όπου βρουν…
Την απάντηση στις τρύπες και στις τάπες των
αντικειμένων που πάνε να καλύψουν τις
τρύπες την δίνει ένα κοριτσάκι που άκουσα πρόσφατα. Ζητάει την μαμά του και η
αυτόματη απάντηση που παίρνει από τον μπαμπά του είναι «παγωτό!». Όσο λέει
«μαμά!» τόσο του απαντάνε «παγωτό!».
Το κοριτσάκι πολύ γενναία απορρίπτει το παγωτό.
«δεν θέλω παγωτό! Θέλω τη μαμά…»
Είναι
μόλις δυο χρονών και επιλέγει τον άνθρωπο από τα αντικείμενα που πάνε να τον
υποκαταστήσουν. Δεν έχει διαστρεβλωθεί ακόμη από την εκπαίδευση και δεν έχει
βγάλει ούτε τις πάνες. Θα την ζήλευαν όμως πολλοί ψυχαναλυτές… |
| photo gianpal333 |
