Ο χρόνος λιμνάζει σε μια ακύμαντη
λίμνη του καθρέφτη, σε μια εικονική αναπαράσταση χωρίς λόγια... Ίσως να σας
εκπλήξει αυτό που θα σας πω αλλά «το ασυνείδητο είναι δομημένο με εικόνες» και
δεν είναι δομημένο σαν γλώσσα όπως έλεγε ο Lacan. Οι
αναλυόμενοι πρώτα ανασύρουν κάποια εικόνα που τους στοιχειώνει και έπειτα
έρχεται η λεζάντα ή κάποια φράση που κατάπιαν. Στο να κυνηγάνε οι ψυχαναλυτές
με το τουφέκι τα σημαίνοντα και να αποκλίνουν συνεχώς από κάθε αινιγματικό
σημαίνον με νόημα, βρέθηκαν στους κύκλους του σημείου που κάνει μπίζνες και οι
μπίζνες επαναφέρουν τους πιστούς τους στο ίδιο πάντα σημείο, δηλαδή στο matrix. Προηγείται το οπτικό ασυνείδητο από κάθε γλώσσα και από κάθε δομημένο λόγο,
αυτή είναι η αλήθεια. Ο καθρέφτης δεν έχει στάδιο όπως υπέθεσε ο Lacan, ούτε πρόκειται για απλή αναπαράσταση. Είναι μια αιχμαλωσία για στιγμές
που μοιάζουν με αιώνες. Μια συμμετρία «κάνε ό,τι κάνω…» όπου ο χρόνος γίνεται
ιδεατός χώρος (Σχολές, κόμματα κτλ), το κινητό γίνεται ακίνητο και κολλάς «στην
κίνηση» όπως σε μια λεωφόρο με πολλά αυτοκίνητα στη σειρά. «Έχει κίνηση» αλλά
εσύ μένεις τελείως ακίνητος. Αυτό είναι το παράδοξο! Χώρος και χρόνος
μπερδεύονται στο να λιβανίζεις μια πλατωνική Ιδέα (μια εξυψωμένη αγάπη χωρίς
ένσαρκη παρουσία, ένα εξυψωμένο εκκρεμές που σε νανουρίζει ή μια σειρά από
πράγματα που θα κάνεις αύριο, μεθαύριο αλλά πάντα χωρίς εσένα).Το υποκείμενο
του ασυνειδήτου με το Πραγματικό του σώμα, που ανακλάται σε πραγματικό
αντικείμενο στον καθρέφτη, φλερτάρει με την αιχμαλωσία του σε μια κινούμενη
εικόνα στον καθρέφτη που θυμίζει καρτούν.
 |
| photo gianpal333 |
Υπάρχει μια ενεργή εικόνα, όπως θα
έλεγε και ο Deleuze, η οπτική του υποκειμένου, ο τόπος απ’όπου βλέπει και ακούει, αλλά και
ένα μικρότερο κύκλωμα σαν εσωτερικός δακτύλιος που σας ακινητοποιεί μπροστά
στον καθρέφτη ενώ πάνω του έρχονται να εφαρμόσουν και άλλοι ομόκεντροι κύκλοι
σαν τα κυκλάκια όπου αναγράφονται σε συννεφάκια όταν κάποιος αναπολεί
μελαγχολικά ή σκέφτεται κάποιον… Ποιο είναι το εσωτερικό όριο όλων των άλλων
κυκλωμάτων σε μορφή εικόνων που σας γυροφέρνουν;
Είναι ένας πυρήνας/δακτύλιος. Το S1, η
κορυφή των υψωμάτων των συμπτωμάτων όπου κάθε φορά στήνεται και από ένα
παγανιστικό ιερό από τεμαχισμένα μέλη χωρίς σώμα.
Γιατί δεν φτάνει η ενέργεια των
ανθρώπων ώστε να φύγουν από το matrix;
Γιατί λιποθυμούν στα μισά του
δρόμου μια που κάνουν μπίζνες με τον πόνο και ρίχνουν όλο τους τον χρόνο εκεί…!
Για να κυλάει ο χρόνος με σταθερή διάρκεια
χρειάζεται κάτι να αλλάξει! Αν
όλα είναι μια άυλη αγαπητική σούπα κάποια στιγμή θα την λουστείτε στο
Πραγματικό…
