«Τι θα πει ο
κόσμος;»
Γένεσις 3, 7-8
«Τα μάτια και των δυο ανοίγουν. Ξέρουν ότι είναι
γυμνοί. Ράβουν φύλλα συκής και φτιάχνουν ζώνες. Ακούν την φωνή του Γιαχβέ
Ελωχίμ που περπατούσε στον κήπο στην εκπνοή της μέρας και κρύβονται μπροστά του
ανάμεσα στα δέντρα του κήπου».
Δεν είναι ο νόμος του Θεού που έφαγαν και έγινε
Υπερεγώ μέσα τους. Είναι ο τρόμος μπροστά στο Ωραίο στην όψη που τους σαγηνεύει
και τους κοκκαλώνει. Σαν να τους υπνωτίζει και τότε ο οφθαλμός γίνεται
Μονόφθαλμο Τέρας και το χέρι που απλώνει για να πάρει το κέρδος της αθανασίας
από την χρήση του καρπού γίνεται Μονόχειρας -Τέρας. Ο τρόμος ανοίγει διάπλατα
τα μάτια για μια στιγμή, όπως στα θρίλερ, και αυτή η στιγμή κρατάει αιώνες. Τα
μάτια μένουν ορθάνοιχτα στην διαφάνεια του κακού. Ο τρόμος του «μου αρέσει!»
γίνεται εντύπωση και τατουάζ στο δέρμα. Το δέρμα απογυμνώνεται και χρειάζεται
φύλλα συκής ή δερμάτινους χιτώνες για να μην ντρέπεται. Ο τρόμος της σαγήνης
γίνεται σαγηνευτικός τρόμος. Ο τρόμος διεισδύει σε όλα τα στόμια και οι μερικές
ενορμήσεις δένονται κόμπο. Η αίσθηση που αφήνει όλο αυτό είναι: βιασμός.
Οι ζώνες που φτιάχνουν είναι λιβιδινικές ζώνες. Μια
από αυτές εκτός από τις γνωστές σας φροϋδικού τύπου είναι η ζώνη του χρήματος.
Γίνεσαι επένδυση. Γίνεσαι κεφάλαιο. Δεν μπορείς να είσαι στο σώμα σου. Δεν
επιτρέπεται να είσαι εσύ παρά μόνο κομμάτια σου που ίσως έχουν κάποια αξία
χρήσης. Ό,τι σε ενώνει είναι εξωτερικό.
 |
| photo gianpal333 |
«Τι θα πει ο
κόσμος;»
Τα προϊόντα αλλάζουν χέρια στα συζυγικά κρεβάτια ή
στα ξενοδοχεία μιας χρήσης και καθώς έχουν πάρει ο ένας τον άλλο για επένδυση
περιμένουν να τους αποδώσει τα λεφτά τους. Έτσι την πάτησαν η Εύα και ο Αδάμ.
Τι είδε η Εύα; Είδε την αξία του καρπού σαν χρήμα. «Αν το φας…δεν θα
πεθάνεις…». Το φίδι, ο προμηθευτής, τους προμηθεύει με φαντασιώσεις τύπου
«αιώνια ομορφιά!, χωρίς κίνδυνο θανάτου». Αγοράζουν σαν τρελοί το νέο συμβόλαιο
θανάτου και υπογράφουν με το αίμα τους. Όλα γίνονται αχταρμάς στο μυαλό τους ή
κολλάνε στο να κάνουν συμμετρικές τις διαφορές με διαλεκτική λογική. Ο Αδάμ
πασχίζει να ταξινομήσει τις σκέψεις του σε κουτάκια και να τις ιεραρχήσει αλλά
η σκέψη του προκαλεί ιλίγγους και πονοκεφάλους καθώς τον προσπερνά με ιλιγγιώδη
ταχύτητα. Πριν μπει στον αγωνιστικό χώρο τον έχει ήδη νικήσει με άπειρους
ψυχαναγκασμούς, με αμέτρητα γκολ. Η Εύα ποτέ δεν φεύγει από το πορνείο. Ανοίγει
το ένα πόδι, το σηκώνει, λέει «δες!». Αντί να δεις και να φύγεις τρέχοντας
μένεις με ουρλιαχτά, μώλωπες, εκδορές μια που η μόνη ζώνη που σε δένει μαζί της
είναι το χρήμα.
«μου έφαγες λεφτά!»
Λέει ο
Αδάμ και μένει.