Ο Felix Guattari
αναφέρει την «δικτατορία» του σημαίνοντος και πως ριζώνει η έννοια της
απαγόρευσης στην καρδιά του πνεύματος και του σώματος απελευθερώνοντας ενοχές
τόσο δυνατές που σταματούν ακόμη και την λιβιδινική ενέργεια (Lineas de Fuga, Cactus, 2013, p.26).
Θα σας δώσω
ένα απλό παράδειγμα που το επιβεβαιώνει. Πρώτα σας αφαιρούν το φύλο σας και
μετά αποκτά λιβιδινική αξία χρήσης σαν προϊόν που παράγει συμπτώματα στην
γεννητική περιοχή. Βέβαια φταίτε εσείς για το ελαττωματικό προϊόν σας. Έτσι σας
μαθαίνουν να σκέφτεστε. Δουλικά…Πρώτα είστε ένοχοι για κάθε νόσο και κάθε
μαλακία και μετά αρρωσταίνετε. Όσο σας ρίχνουν ενοχές γιατί δεν κάνατε κάτι
σωστά τόσο τα συμπτώματα πολλαπλασιάζονται μέχρι που στο τέλος το μόνο που
κάνετε είναι να παράγετε συμπτώματα και να τα διαχειρίζονται οι διάφορες
υπηρεσίες τύπου «ψ». Ή πρώτα σας αφαιρούν την φωνή, τον λόγο, το βλέμμα, την
αίσθηση του να είσαι Εσύ αυτός που είσαι, και ύστερα σας λένε ότι έχετε
δικαίωμα να τα διεκδικήσετε! Να τα κυνηγήσετε, να τα αγοράσετε, να τα βάλετε
σαν στόχους και να εξασκηθείτε στην σκοποβολή στα έξι μέτρα αλλά δεν έχετε πια
καμία όρεξη. Η λιβιδινική ενέργεια λιμνάζει σε στάσιμα νερά και μόνο ο ύπνος, η
ησυχία, ή το να σας αφήνουν ήσυχους, φαντάζουν σαν υπέρτατες αξίες απόλαυσης.
Στο τέλος οι άνθρωποι μοιάζουν να καταρρέουν σαν τα κτίρια που ενώ μέσα οι
ένοικοι μαγειρεύουν, απλώνουν ρούχα, βλέπουν ταινίες και πίνουν για να ξεχνούν
τον πόνο, την ίδια στιγμή οι τοίχοι γύρω τους γίνονται σκόνη. Όσοι είναι εκτός
κτιρίων περιφέρονται με σκυλάκια ντυμένα με πουλοβεράκια. Τα κατοικίδια βγάζουν
βόλτα με το λουρί τούς «τυφλούς» κυρίους τους τα απογεύματα πριν ξανακλειστούν
στα οριζόντια κλουβιά των πολυκατοικιών προς το βραδάκι. Τα στειρωμένα γατάκια
(στέρηση του φύλου κι εδώ), μένουν σπίτι λυτρωμένα από την λιβιδινική τους
ενέργεια και γίνονται άφυλα λούτρινα ζωάκια που μόνο τα χαϊδεύεις και
κοιμούνται από καρέκλα σε καρέκλα χωρίς να έχουν καμία πια όρεξη για ζωή και
κίνηση. Η λιβιδινική αξία χρήσης τους είναι κι εδώ φανερή.
Στα
πεζοδρόμια πια βλέπεις σκηνές του μέλλοντος…
Σε ένα από
αυτά τα πεζοδρόμια ένα κοριτσάκι σπρώχνει καταχαρούμενο ένα καροτσάκι που αντί
για κούκλα έχει μέσα ένα όρθιο σακουλάκι με πατατάκια. Το καρότσι του μωρού μετατράπηκε
σε καρότσι σουπερμάρκετ και η κούκλα έγινε πατατάκια που η μικρή τα πηγαίνει
βόλτα!
Τίποτα δεν λείπει από την προσομοίωση και η μικρή κάθε
τόσο χαμογελάει στο ζωντανό πατατάκι της. |
| photo gianpal333 |
