 |
| photo gianpal333 |
Το
αγοραστικό κέντρο σε σχήμα ενυδρείου είχε κλείσει την θολωτή του οροφή. Τέτοια
ώρα αιχμής είχε αμέτρητους πελάτες. Όλοι οι αρσενικοί είχαν τον ομφάλιο λώρο
τους τυλιγμένο γύρω από την μέση τους σαν ζώνη και όλες οι θηλυκές τον είχαν να
σέρνεται κάτω από την φούστα τους σαν φουντωτή ουρά αλεπούς. Μπορούσες να τον ρίξεις και στον ώμο σου σαν τσάντα σε μια πιο στιλάτη εκδοχή.
Οι ομφάλιοι λώροι έδειχναν την πραγματική ηλικία του καθενός. Ήταν ο vanishing mediator, ο διαμεσολαβητής χρόνος ανάμεσα στα
ανθρωποειδή και στην εικονική τους πραγματικότητα. Οι πιο ελαστικοί ήταν των
αιώνια εφήβων. Μπορούσες να ταξιδέψεις μαζί τους μέχρι την άκρη του πλανήτη με
ασφάλεια χωρίς να κουνηθείς σπιθαμή από την καρέκλα σου. Τους είχαν συνήθως οι πρωκτικοί
τύποι. Η Καταναλώτρια ήταν υστερικός τύπος με ψυχωτική
επένδυση. Ανθεκτική στις διεισδύσεις αλλά τρεμάμενη και εύθραυστη σαν
κοριτσάκι. Δεν μπορούσε να έχει μόνιμη σχέση εκτός αν είχε παράλληλα δυο
αρσενικούς κι έναν αναπληρωματικό στον πάγκο για ώρα ανάγκης. Σκανάρισε με μια
γρήγορη ματιά τις βιτρίνες και έψαξε να βρει τον δικό της αγοραστικό τομέα. Οι
ταμπέλες αιωρούνταν πάνω από τα κεφάλια των πελατών με φωτεινούς οδοδείκτες που
έγραφαν τις κατηγορίες τους: Στοματικοί-Πρωκτικοί-Βλεμματικοί-Ακουστικοί.
Στον καθένα αντιστοιχούσε και διαφορετική αλυσίδα προϊόντων. Η Καταναλώτρια
ήθελε να αγοράσει προϊόντα μακιγιάζ και καθαριστικά κουζίνας. Έβγαλε την
μικροσκοπική συσκευή αναζήτησης που ήταν συνδεδεμένη με την παλάμη της και
έδωσε το στίγμα της. Αμέσως ένα εικονίδιο την ενημέρωσε ότι μπήκε σε λάθος
αγοραστικό κέντρο και έπρεπε να βγει άμεσα πριν καλέσουν τους φουσκωτούς της
μπατσαρίας και την βγάλουν σηκωτή.
«Γαμώτο!» είπε από μέσα της κι έτρεξε προς την
έξοδο.
Ήταν τόσο
αφηρημένη και μπέρδεψε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης πελατών. Παραλίγο να την
τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί και να χάσει τα προνόμιά της στις αγορές. Αυτή η
μεταμοντέρνα σκλαβιά την έχει μπερδέψει πάρα πολύ. Παλιά που τους καρφίτσωναν
στο πέτο ένα κίτρινο αστεράκι ήταν πολύ καλύτερα. Ήξεραν ακριβώς σε πιο
στρατόπεδο ανήκαν και για πιο λόγο θα τους εξολόθρευαν. Τώρα ήταν όλα τόσο
γραφειοκρατικά και τόσο παρανοϊκά συγχρόνως που δεν ήξερες ούτε ποιο
ανθρωποειδές είσαι! Έβγαλε με τρεμάμενο μανικιούρ την μάρκα της «υστερική
ψύχωση» και την καρφίτσωσε στο μπλουζάκι της. Τώρα δεν είχε να φοβηθεί τίποτα.
Ήταν πλήρως αναγνωρίσιμη από τις Υπηρεσίες Πρόληψης. Κοίταξε γύρω της με
περιέργεια. Σίγουρα μπήκε σε λάθος στρατόπεδο γιατί έβλεπε φάτσες ανέκφραστες
με θολά μάτια και σακούλες σουπερμάρκετ στα χέρια να προχωρούν σκυφτοί και
μίζεροι. Πρέπει να ήταν οι τύποι του αυτιστικού φάσματος. Δεν ήθελε να
έχει πάρε-δώσε μαζί τους. Ανήκαν στην κάστα των μολυσματικών διαταραχών και
όποιος τους άγγιζε μπορούσε να κολλήσει κι αυτός αποβλάκωση. Έτσι έλεγαν οι
εκπομπές στα διαδικτυακά κανάλια. Απέστρεψε το βλέμμα της γιατί δεν ξέρεις
καμιά φορά…
«η βλακεία
μπορεί να κολλάει και με βλεμματική επαφή» σκέφτηκε.
Με μάτια που
δεν βλέπουν και αυτιά που δεν ακούν, άρχισε να τρέχει σαν δαιμονισμένη προς την
γυάλινη περιστρεφόμενη πόρτα που τους στροβίλιζε και τους έριχνε δεξιά και
αριστερά στα πεζοδρόμια με μώλωπες.
