Ένα σύμπτωμα της Αιγύπτου (μια από
τις πληγές του Φαραώ) είναι: η ακραία
επιτάχυνση! Ανοίγουν ταυτόχρονα πολλά παραθυράκια επιλογών μπροστά σου
(multiple choice) και πρέπει να διαλέξεις τώρα
χωρίς να το πολυσκεφτείς. Ό,τι και να επιλέξεις θα σε στιγματίσει για πάντα. Πλέον
ισχύει το ρητό «δεν σκέφτομαι άρα δεν υπάρχω!» που ισοδυναμεί με την αίσθηση
ότι «δεν πεθαίνω αφού δεν υπάρχω» και συμβαδίζει με το αφηρημένο «σκέφτομαι ότι
θα σκεφτώ» που ισοδυναμεί με το «φοβάμαι ότι αν σκεφτώ θα φοβηθώ»! Μπέρδεμα και
παγίδα σε μια συσκευασία τρόμου. Η σκέψη σου ως σκλάβου στο σώμα της Αιγύπτου
κολλάει στον Φαραώ και στην δόξα του και ζεις για να γίνεις αυτός ακόμη και αν
βλέπεις ότι είναι γεμάτος πληγές. Η σκέψη σου φαντασιώνεται Φαραωνικά κόλπα
εξουσίας και απόλαυσης και δεν πάει προς το μέλλον (γίγνεσθαι/να γίνεις αυτός
που ήδη είσαι σαν υποκείμενο του ασυνειδήτου και δεν το ξέρεις) αλλά κάνει
κλειστό κύκλωμα με την δουλική εικόνα σου στο παρόν και σκαλώνει στο παρελθόν.
Το μυστικό είναι ότι δεν πιστεύεις ότι υπάρχεις. Πρέπει λοιπόν να κατασκευάζεις
συνεχώς ένα εαυτό, μια δράση, ένα στόχο και να χτυπιέσαι για να μην σταματήσει
ο κυλιόμενος διάδρομος που σε πάει ολοταχώς στο πουθενά.
«Αν σταματήσει ή χαλάσει…»
«θα πεθάνω…» λες μισοβυθισμένος σε
ένα λήθαργο με μισάνοιχτα μάτια.
«Άντε, τελείωνε!» σου λένε και
ξαναγυρνάς τον τροχό της ατυχίας σου.
 |
| photo gianpal333 |
Ήταν αυτό ακριβώς που περίμενες να
ειπωθεί για να ανατροφοδοτήσεις την εικόνα του ακόλουθου. Τώρα είσαι μια χαρά
και ικετεύεις ξανά με ένα πονηρό χαμόγελο ευτυχίας να μην σταματάς να τρέχεις
και να μην φτάνεις. Αντί για τον έρωτα της ζωής σου ζεις μια εικονική
αυνανιστική τελειότητα που γίνεται όλο και πιο ομφαλική. Στην εικονική Αίγυπτο
οι σκλάβοι εκτός από τις βαριές αλυσίδες τυλίγουν και τον ομφάλιο λώρο γύρω από
τον λαιμό τους με το πάτημα ενός κουμπιού
και βραχυκυκλώνουν την ασώματη κεφαλή τους. Είναι ο πιο συνηθισμένος
τρόπος αυνανιστικού θανάτου της σκέψης. Όλα τότε γίνονται σούπα ή πουρές στο
μυαλό τους χωρίς την στερεά τροφή των εικόνων και των λέξεων. Τα μισάνοιχτα
μάτια από ηδονή συγχέονται με τα ορθάνοιχτα μάτια από τρόμο και αυτά με τη
σειρά τους γίνονται ερμητικά κλειστά μάτια μπροστά σε φωτεινές οθόνες. Ο
άνθρωπος εκ-τοπισμένος από το ίδιο του το σώμα (δούλος στην Αίγυπτο) γυρίζει
τον τροχό της σκλαβιάς σαν τα χαμστεράκια στο κλουβί τους και νομίζει ότι
τρέχει ευθεία. Νομίζει ότι ο χρόνος είναι γραμμικός και την βρίσκει με το να
γυρίζει διαρκώς τον τροχό της δουλείας, της τύχης, της μαλακίας, σαν να παίζει
σε ένα συνηθισμένο τηλεπαιχνίδι.
«Άντε, ακόμα; Τελείωνε!»
