Τα αντικείμενα, σαν γενικοί κουμανταδόροι, κάνουν
κουμάντο στα αντικείμενα. Όπου κι αν στρέψετε το βλέμμα σας θα δείτε δίπολα,
αντί για δίποδα όντα, αντιστροφές που απλώς σαγηνεύουν, ιπτάμενα αντικείμενα
(ιδέες) και φαύλους ομόκεντρους κύκλους στη γη της σκλαβιάς. Δεν αρκεί να
εξαφανίσεις την γη, την σκλαβιά ή την Γυναίκα («Η Γυναίκα δεν υπάρχει») όπως
λέει ο Lacan, τραβώντας μια γραμμή πάνω στις λέξεις και να συμβιβαστείς με το
«τίποτα» της ζωής μέχρι τον θάνατο. Δεν υπάρχει σημαίνον που να σημαίνει το γυναικείο
φύλο, ξαναλέει ο Lacan , και έτσι άλλο ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τα
καταναλωτικά ιερά, το φάντασμα της Γυναίκας-Θεάς, με γάμα κεφαλαίο. Αυτό το
μεταλλαγμένο διαφημιστικό τέρας ομορφιάς απορροφάει σαν σφουγγάρι και ξερνάει
σαν μεθύστακας ενορμητικές ανάγκες. Δεν επιθυμεί τίποτα και καταρρίπτει το
λακανικό ρητό «η επιθυμία είναι επιθυμία του Άλλου». Η σύγχρονη Εύα σε σώμα
Αδάμ πάσχει από πτώση επιθυμίας. Αυτό βλέπω εγώ κλινικά και δεν διστάζω να σας
το πω σε πρώτο ενικό πρόσωπο χωρίς ρητορικά σχήματα και αέναους κύκλους που
νανουρίζουν τις ψυχαναλυτικές ομάδες στον ύπνο του δικαίου. Διαφωνώ σ’αυτό το
σημείο με τον Lacan. Η επιθυμία δεν είναι επιθυμία του Άλλου. Αυτή
ακριβώς η φράση βραχυκυκλώνει την επιθυμία και σταματάει την ροή της. Είναι ο
πρώτος βρόγχος που σας πνίγει. Σας εξαφανίζει και γίνεστε κάτι λιγότερο από την
σκιά αυτού του Άλλου. Είναι σαν να σταματάει η ροή του αίματος και να φεύγει η
ζωή από τις φλέβες σας. Βέβαια και πάλι μπορείτε να ζείτε σαν ζόμπι αλλά δεν
είναι το ίδιο με το να είσαστε ζωντανοί! Βλέπετε ήδη τον σαγηνευτικό
αναδιπλασιασμό «επιθυμία-επιθυμία» του Άλλου, που δεν υπάρχει κατά τον Lacan,
που είναι διαιρεμένος, που είναι τελικά ένα σημαίνον και σας δημιουργεί έλλειψη
που την αισθάνεστε στο πετσί σας ως στέρηση. Όλο αυτό που σας περιέγραψα είναι
το νεκροταφείο της επιθυμίας. Η έλλειψη δεν κινεί την επιθυμία γιατί
μεταφράζεται αυτόματα σε στέρηση. Το πλεόνασμα μιας δημιουργικής πνοής σε καλεί
στην επιθυμία σαν παιχνίδι χαράς και όχι η κραυγή του στερημένου. Αποξηραίνεται
το δέρμα του σκλάβου (λεκτικά, μεταφορικά, μετωνυμικά) στο πεδίο της ψυχής και
του σώματος και κάθε άγγιγμα βιώνεται σαν διείσδυση. Του βάζουν χέρι από
παντού. Το μόνο που «επιθυμεί» είναι να γαμήσει κάποτε και ο φτωχός. Το ρίχνει
στη διαστροφή για να την βγάλει όσο μπορεί καλύτερα και αρρωσταίνει από μέσα.
Απέξω το ομοίωμά του μπορεί να φαίνεται ντούρο και υγιές. Ζητάει περισσότερη
επικοινωνία και παίρνει περισσότερη πληροφορία. Τα κάνει ισοδύναμα, επικοινωνία
=πληροφορία, και το πολύ πολύ να περνάει τη ζωή του σε τηλεπαιχνίδια, ψάχνοντας
στο διαδίκτυο, να αρπάξει καμιά ειδησούλα ή λύνοντας σταυρόλεξα και πεθαίνοντας
από πείνα.
 |
| photo gianpal333 |
«Τι θα φάμε μετά;»
«Τι θα πιούμε μετά;»
Αυτό το «μετά» δεν είναι επιθυμία.
